CFP XXXIV Seminarium Feministyczne

Współdziałanie. O kolektywach i ich sprawczości

Galeria Studio, Warszawa, 25 maja 2025, godz. 12.00-15.00

Czy znacie ten moment, to uczucie, które sprawia, że spotkane osoby myślą tak jak wy i wiecie, że uda się wam coś wspólnie zdziałać? Impuls sprawiający, że grupa ludzi staje się kolektywem?  Proces ten może też zachodzić powoli, kiedy np. praca nad konkretnym projektem przeradza się w kolejne wspólne aktywności, zaangażowanie i trwałe więzi, z których wyłania się kolektyw.

W dobie kryzysu humanitarnego i klimatycznego, konfliktów zbrojnych i coraz większego poczucia zagrożenia, bycie razem i wspólne działanie zdaje się być utopijnym, a zarazem jedynym sposobem na przetrwanie. Jak pisze Sarah Ahmed Potrzebujemy siebie nawzajem, żeby przetrwać; musimy być częścią naszego wzajemnego przetrwania. Oddolne inicjatywy społeczne, solidarność, a zarazem  otwarcie oczu na brutalną rzeczywistość, jakiej  byłyśmy świadkami i uczestniczkami w czasie wybuchu pelnoskalowej wojny w Ukrainie, są tego najlepszym dowodem.

Jednocześnie dawne nierówności i wykluczenia są jeszcze bardziej odczuwalne, przez co intersekcjonalność feminizmu stała się jak nigdy naszą codziennością. W tej sytuacji kolektywne strategie oporu, ale też wspólna troska, praca afektywna, dbałość edukację i lepsze życie również w skali lokalnej zdają się być skutecznym narzędziem zmiany. 

Podobny temat podjęłyśmy w 2019 roku w trakcie XI seminarium zatytułowanego Sztuka i aktywizm feministyczny. Te sześć lat zdaje się być całą epoką. My same jako kolektyw SemFem przeszłyśmy zmiany, o których też chciałybyśmy opowiedzieć.

Zapraszamy do podzielenia się Waszymi doświadczeniami związanymi z pracą kolektywną łączącą zaangażowanie w kwestie społeczne i emancypacyjne z praktyką w obrębie kultury wizualnej. Czekamy na propozycje 20-minutowych wystąpień. Do zwięzłych zgłoszeń nadsyłanych do 1 maja 2025 pod adresem: seminariumfeministyczne@gmail.com prosimy dołączyć jeden jpg (wraz z podpisem) jako ilustrację, którą będziemy mogły wykorzystać w celu promocji XXXIV SemFem.

Ilustracja: “Spódnice celebrujące wezbranie”, projekt spódnic Cecylia Malik we współpracy z Maruna upcycled, “Przestrzeń rzeką ludziom bezpieczeństwo” 2021, akcja Sióstr Rzek i Fundacji Greenmind w Lubiążu nad Odrą, fot. Tomasz Kaczor

Zapraszamy na XXXIII edycję Seminarium Feministycznego "Cicho już byłyśmy"
Zapraszamy na kolejną, XXXIII edycję Seminarium Feministycznego | Cicho już byłyśmy.
Wystawa „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej” stała się platformą ważnych rozmów o równouprawnieniu, solidarności i zmianie społecznej. Chcemy kontynuować te dyskusje i wspólnie wypracować konkretne plany działania.
Termin: 1 luty 2025
Miejsce: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
Godzina: 14:00 – 18:00
Wydarzenie kierujemy do wszystkich, którym bliskie są współczesne feminizmy – niezależnie od doświadczenia czy obszaru działania. Tematy, które chcemy poruszyć, to samoorganizacja i kolektywizm, edukacja powszechna i artystyczna, ekofeminizm i działania na rzecz środowiska, prawa reprodukcyjne i dostęp do aborcji, walka z dyskryminacją w pracy, popularyzacja feminatywów i języka inkluzywnego, przeciwdziałanie przemocy domowej, seksualnej i ekonomicznej i wiele innych obszarów związanych z walką o równość.
Niech galeria stanie się miejscem dialogu, nowych sojuszy i planowania realnych działań. Dołączcie do nas.
Fot. Tomek Maryks
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Wystawa Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej
Czas trwania wystawy: 19 października 2024 – 31 stycznia 2025
Partnerzy: Fundacja Artystyczna Podróż Hestii, STU ERGO Hestia S.A., STUDIO teatrgaleria, Galeria Studio Warszawa
Matronat: AICA Sekcja Polska, Stowarzyszenie Kongres Kobiet
Matronat honorowy: Ministerstwo Kultury I Dziedzictwa Narodowego
Mecenat: Arte Agitur, Dariusz Szymczak, Kolekcja Anny Pawelak, Fundacja im. Heinricha Bölla w Warszawie
Matronat medialny: Artinfo, Esopot, Prestiż Magazyn Trójmiejski, SALON, Sens, SZUM, http://xn--trjmiasto-66a.pl/ TVP Kultura, Wysokie Obcasy, Zawsze Pomorze, Zwierciadło
Sfinansowano ze środków Fundacji Artystyczna Podróż Hestii
Dofinansowano ze środków Miasta Sopot

CFP XXXIII Seminarium Feministyczne!

XXXIII Seminarium Feministyczne | Cicho już byłyśmy

Nabór trwa do 20 stycznia 2025!

Seminarium odbędzie się 1 lutego 2025 w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Wystawa „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej” spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem różnych środowisk i inspiracją do dyskusji. Nie tylko osoby pracujące w polu sztuki uznały ją za ważne wydarzenie artystyczne – o wystawie pisały zarówno mainstreamowe media, jak i internetowe influencerki i bloggerki, setki osób wrzucały na media społecznościowe relacje ze swojej wizyty w galerii. Każdego dnia przez trzy miesiące przychodziły tu dziesiątki osób, zarówno z Trójmiasta jak i przyjezdnych, nawet z drugiego końca Polski. Publiczność wystawy miała okazję skonfrontować się z przekrojowym zestawieniem prac związanych z tematyką emancypacyjną na różnych polach. Zapewne wiele osób znalazło tu przynajmniej jeden wątek osobisty – dotyczący jej samej lub osób z najbliższego otoczenia.

Dla twórców i twórczyń, których prace pokazywane są na wystawie, feminizm nie jest tylko „trampoliną do artystycznej kariery”, ale przede wszystkim jest modelem współżycia ze światem, który jak się okazuje, znajduje coraz więcej zwolenniczek i zwolenników. Wydarzenia towarzyszące wystawie niejednokrotnie przeradzały się w mikro-platformy aktywizujące uczestniczące w nich osoby. Dlatego mamy poczucie, że warto te doświadczenia zsumować – usiąść przy wspólnym stole i przedyskutować pomysły na realne działania. W Polsce na wielu polach dochodzi do dyskryminacji, a politycy, zajęci przepychankami w komisjach śledczych, nie są w stanie doprowadzić do zmiany społecznej. Musimy przeprowadzić ją same. I mówić o tym głośno.

“Cicho już byłyśmy” to jedno z haseł ogólnopolskich protestów w sprawie przywrócenia praw reprodukcyjnych w Polsce. Taki tytuł nosił też profrekwencyjny spot Inicjatywy Wschód zrealizowany przed ostatnimi wyborami parlamentarnymi. I taki tytuł wybrałyśmy na najbliższe Seminarium Feministyczne. Zaproszenie do udziału w nim kierujemy nie tylko do osób działających w polu sztuki, ale do wszystkich, którym bliskie są współczesne feminizmy. Tym razem nie czekamy na referaty, ale na wszelkiego rodzaju refleksje związane z tematyką prac pokazywanych na wystawie – a także tą, której być może zabrakło. Wszystkie głosy zostaną wysłuchane.

Mamy nadzieję, że galeria sztuki stanie się miejscem, gdzie rodzą się idee, tworzą alianse i wykuwane są konkretne plany działania.

Zgłoszenia mogą dotyczy między innymi tematów takich jak:

samoorganizacja i kolektywizm

edukacja powszechna i artystyczna

inicjatywy ekofeministyczne

literatura emancypacyjna

powszechna opieka socjalna i medyczna

prawa reprodukcyjne i dostęp do aborcji

wykluczenie ekonomiczne i bieda

związki partnerskie

tranzycja

dyskryminacja w miejscu pracy

waloryzacja pracy domowej

wprowadzenie parytetów

upowszechnienie feminatywów lub form niebinarnych i neutralnych

popularyzacja dorobku osób doświadczających wykluczenia społecznego

przemoc domowa, seksualna i ekonomiczna

praca seksualna

Zgłoszenia zawierające imię, nazwisko oraz krótki (2-3 zdania) zarys problematyki prosimy kierować na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.

Na propozycje czekamy do 20 stycznia 2025.

Fot. Tomek Maryks

~

Wystawa Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej

Czas trwania wystawy: 19 października 2024 – 2 luty 2025

Partnerzy: Artystyczna Podróż Hestii, ERGO Hestia, Teatr Studio, Galeria Studio

Matronat: AICA Sekcja Polska, Stowarzyszenie Kongres Kobiet

Matronat honorowy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Mecenat: Arte Agitur, Dariusz Szymczak, Kolekcja Anny Pawelak, Fundacja im. Heinricha Bölla w Warszawie

Matronat medialny: Artinfo.pl, Dzień Dobry Sopot – esopot.pl, Prestiż Magazyn Trójmiejski, SALON, Sens, Magazyn Szum, Trojmiasto.pl, TVP Kultura, wysokieobcasy, Zawsze Pomorze, Zwierciadło

Sfinansowano ze środków Fundacji Artystyczna Podróż Hestii

Dofinansowano ze środków Miasta Sopot

Transformacja w sztuce feministycznej | XXXII Seminarium Feministyczne | 23.11.2024

Termin: 23 listopada 2024
Miejsce: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
Godzina: 14:00-18:00

XXXII Seminarium Feministyczne odbędzie się w Sopocie przy okazji wystawy „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej“. Skupimy się w nim na sztuce okresu transformacji ustrojowej w Polsce, oraz współczesnych projektach artystycznych, przyglądających się temu okresowi.

Transformacja ustrojowa to czas pełen sprzeczności. Kierunek gospodarczej transformacji – od gospodarki socjalistycznej do rynkowej – był jedynym pewnikiem. Reszta wektorów zmian rozbiegała się w różne strony.

Transformacja miała płeć i to właśnie kobiety okazały się być dziećmi zjedzonymi przez rewolucję, tracąc pracę zawodową oraz publiczny system wsparcia, który zapewniał opiekę nad dzieckiem i regulowany czas pracy. To, co uważano za przywileje w państwie socjalistycznym, w którym praca była obowiązkowa, w państwie demokratycznym i gospodarce rynkowej, okazało się dyskryminacją ze względu na płeć, stymulującą powrót do tradycyjnej formy rodziny. W kwestii praw kobiet to transformacja okazała się regresem. Debata aborcyjna była pierwszym i najbardziej radykalnym etapem kształtowania się polskiej sfery publicznej.

Po 1989 powstała feministyczna historia sztuki oraz sztuka zajmująca się problemami tożsamości, w tym tożsamości płciowej. Pojawiło się określenie gender i powstały gender studies. Z drugiej strony w niepamięć poszły osiągnięcia socjalistycznej emancypacji i socjologii. W tym czasie powstała sztuka krytyczna, która poprzez prowokacje i niekiedy przemoc pragnęła edukować społeczeństwo do wolności, demokracji i pluralizmu.

W ramach XXXII edycji SemFem chciałybyśmy skupić się na prezentacjach, które interpretują sztukę okresu transformacji z dzisiejszych perspektyw badawczych, z drugiej, na projektach które problematyzują sytuacje kobiet i innych mniejszości w burzliwym okresie zmian polityczno-ekonomicznych oraz na tych, które ukazują polityczną rolę kobiet i organizacji kobiecych w dokonywanych przekształceniach. Chcemy zapytać o to jaka transformacja dokonała się wówczas w sztuce feministycznej i o to jak patrzymy dzisiaj na sztukę feministyczna i sytuacje społeczną tamtego okresu.

Ze względu na duże zainteresowanie tematem i wielość oraz różnorodność zgłoszeń XXXII Seminarium Feministyczne będzie podzielone na dwa bloki i potrwa dłużej niż zwykle.

Zapraszamy do udziału w obydwu blokach jak również także i w jednym wybranym.

PROGRAM SEMINARIUM FEMINISTYCZNEGO:

  • I część

14:00-14:20
Mariola Balińska
Strategie artystyczne na wybranych przykładach twórczości artystek przełomu lat 80. i 90. w Gdańsku

14:20-14:40
Wiktoria Kozioł
„Jak Konopka tresowała Liberę?” O sztuce kobiet i feminizmie w magazynie „Exit. Nowa sztuka w Polsce”

14:40-15:00
Maria Sobczak
Rewolucjonistki – jeszcze bardziej „inne” i jeszcze bardziej „groźne”. (Nie)obecność kobiet przy Okrągłym Stole w pracach Marysi Lewandowskiej i Anny Baumgart

15:00-15:20
Zuzanna Janin
TRANSFORMACJA. PRAWDA. FAŁSZ. FEMINIZM. Opis transformacji i decyzji o byciu artystką, na podstawie inspiracji i realizacji prac z serii POKROWCE – Pokrowce MALEŃSTWO, DOM, CZERWONA, Bez tytułu, KĄTY, Crypto K. z 1990-1995

15:20- 15:40
Dyskusja

15:40- 16:00
Przerwa kawowa

  • II część

16:00-16:20
Monika Mamzeta
Kilka słów o nieobecności

16:20-16:40
Anna Markowska
Dlaczego czarna magia poprzedziła różową? Transformacja i czarna magia

16:40-17:00
Jakub Banasiak
O stwarzaniu sztuki feministycznej jako funkcji transformacji. Przypadek Alicji Żebrowskiej

17:00-17:20
Łucja Staszkiewicz
„When she was becoming a woman I also got back my femininity”. Pragnienie i praca płci w <malavida: moRgan & veriKami>

17:20-17:40
Dyskusja

Wstęp na wydarzenie wolny, nie obowiązują zapisy.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Wystawa Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej

 Czas trwania wystawy: 19 października 2024 – 31 stycznia 2025

 Partnerzy: Fundacja Artystyczna Podróż Hestii, STU ERGO Hestia S.A., STUDIO teatrgaleria, Galeria Studio Warszawa

Matronat: AICA Sekcja Polska, Stowarzyszenie Kongres Kobiet
Matronat honorowy: Ministerstwo Kultury I Dziedzictwa Narodowego
Mecenat: Arte Agitur, Dariusz Szymczak, Kolekcja Anny Pawelak, Fundacja im. Heinricha Bölla w Warszawie
Matronat medialny: Artinfo, Esopot, Prestiż Magazyn Trójmiejski, SALON, Sens, SZUM, Trójmiasto.pl TVP Kultura, Wysokie Obcasy, Zawsze Pomorze, Zwierciadło

Sfinansowano ze środków Fundacji Artystyczna Podróż Hestii
Dofinansowano ze środków Miasta Sopot

Call for papers XXXII Seminarium Feministyczne Transformacja w sztuce feministycznej!
CFP na XXXII Seminarium Feministyczne

Termin: 23 listopada 2024
Miejsce: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie

Nadchodzące Seminarium Feministyczne odbędzie się w Sopocie przy okazji
wystawy „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej“. Skupimy się w nim na
sztuce okresu transformacji ustrojowej w Polsce, oraz współczesnym projektom
artystycznym, przyglądającym się temu okresowi.

Transformacja ustrojowa to czas pełen sprzeczności. Kierunek gospodarczej
transformacji – od gospodarki socjalistycznej do rynkowej – był jedynym pewnikiem.
Reszta wektorów zmian rozbiegała się w różne strony.

Transformacja miała płeć i to właśnie kobiety okazały się być dziećmi zjedzonymi
przez rewolucje, tracąc pracę zawodową oraz publiczny system wsparcia, który
zapewniał opiekę nad dzieckiem i regulowany czas pracy. To, co uważano za
przywileje w państwie socjalistycznym, w którym praca była obowiązkowa, w
państwie demokratycznym i gospodarce rynkowej, okazało się dyskryminacją ze
względu na płeć, stymulującą powrót do tradycyjnej formy rodziny. W kwestii praw
kobiet to transformacja okazała się regresem. Debata aborcyjna była pierwszym i
najbardziej radykalnym etapem kształtowania się polskiej sfery publicznej.

Po 1989 powstała feministyczna historia sztuki oraz sztuka zajmująca się
problemami tożsamości, w tym tożsamości płciowej. Pojawiło się określenie gender i
powstały gender studies. Z drugiej strony w niepamięć poszły osiągnięcia
socjalistycznej emancypacji i socjologii. W tym czasie powstała sztuka krytyczna,
która poprzez prowokacje i niekiedy przemoc pragnęła edukować społeczeństwo do
wolności, demokracji i pluralizmu.

W ramach XXXII edycji SemFem chciałybyśmy skupić się na prezentacjach, które
interpretują sztukę okresu transformacji z dzisiejszych perspektyw badawczych, z
drugiej, na projektach które problematyzują sytuacje kobiet i innych mniejszości w
burzliwym okresie zmian polityczno-ekonomicznych oraz na tych, które ukazują
polityczną rolę kobiet i organizacji kobiecych w dokonywanych przekształceniach.
Chcemy zapytać o to jaka transformacja dokonała się wówczas w sztuce
feministycznej i o to jak patrzymy dzisiaj na sztukę feministyczna i sytuacje
społeczną tamtego okresu.

Zachęcamy do nadsyłania zgłoszeń szczególnie osoby z Trójmiasta.
Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią osoby autorskiej o
długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na
adres:  seminarium.feministyczne@gmail.com do 1 listopada 2024 roku

[ilustracja: Joanna Rajkowska, Satysfakcja gwarantowana, 2000, w ramach
Zewnętrznej Galerii AMS, dzięki uprzejmości artystki.

Call for papers XXXII Seminarium Feministyczne Transformacja w sztuce feministycznej!

XXXI Seminarium Feministyczne : Artystki w drodze. Podróżniczki, migrantki, uchodźczynie

Zapraszamy na XXXI Seminarium Feministyczne: Artystki w drodze. Podróżniczki, migrantki, uchodźczynie

25 kwietnia 2024
godz. 17.00-20.00
Dom Norymberski
ul. Skałeczna 2, Kraków

Program wystąpień:
1) Renata Kopyto, Lucia Moholy, “Fotografka modernizmu”
2) Sylwia Gorak, “W poszukiwaniu siły – Nowy Jork i Bałkany”
3) Magdalena Maciudzińska-Kamczycka, Aleksandra Stoyanov i Nirit Takele: ,,Wszystkie drogi
prowadzą do Izraela”
4) Marta Normington, “Refleksje z drogi: podróż jako odmienny stan świadomości w praktyce
artystycznej”
5) Julia Sikorska, “Radzenie sobie z trauma wojenną poprzez teatr, na przykładzie teatru tłusta langusta w Poznaniu ”

Seminarium towarzyszy wystawie Artystka w podróży. 9-26 kwietnia 2024
15.30 – oprowadzanie kuratorskie po wystawie – Anka Leśniak.
Ilustracja: Rimma Tyshkevych, Anastasiia Ivasova, Ewa Kaczmarek, Genesis, fot. Andrzej Majos

Podróże kobiet to szczególne zagadnienie, ponieważ ze względu na swoją pozycję w społeczeństwie, mobilność kobiet z różnych względów była i nadal jest w ograniczana. W XIX-wiecznej karykaturze z niemieckojęzycznej gazety zreprodukowanej w książce Pera Faxnelda “Satanic Feminism”, pod hasłem „Niesamowity rozwój” kobieta jadąca na rowerze zestawiona została z Wiedźmą na miotle. Obawy przeciwników praw kobiet okazały się słuszne, gdyż ten prosty środek lokomocji odegrał istotną rolę w zwiększeniu mobilności i emancypacji kobiet, w tym w organizowaniu demonstracji sufrażystek. Podróże podejmowały również pierwsze pokolenia kobiet aspirujących do profesjonalnej kariery artystycznej.

W 1895 roku młoda rzeźbiarka Teresa Feodorowna Ries stworzyła figurę Wiedźmy przygotowującej się na Sabat Czarownic. Atrybutem tego protofeministycznego wizerunku kobiecości jest miotła, która ma posłużyć za środek transportu. Ries odbyła wiele podróży w celach artystycznych, jak i poznawczych, np. uchodzącą za niebezpieczną podróż nad jezioro Bajkał. W wieku siedemdziesięciu kilku lat, prześladowana za żydowskie pochodzenie przez nazistów, musiała uciekać z Wiednia. Schronienie znalazła w malowniczym szwajcarskim Lugano – swoim „gorzkim raju”, gdzie spędziła resztę życia i aż do jego końca zabiegała u austriackich władz o odnalezienie i ochronę jej pozostawionych w Wiedniu prac. Jak pisała w swoich wspomnieniach „I tak miałam większe szczęście niż 5 milionów ludzi…”.

Dziś kobiety jako część artystycznego świata, „turystyki artystycznej” podróżują, zmieniają miejsce zamieszkania aby realizować projekty, brać udział w rezydencjach i wydarzeniach artystycznych. Nie zawsze jednak taka podróż wiąże się jedynie z potrzebą artystycznego rozwoju. Czasami o emigracji decydują względy ekonomiczne i polityczne. Zwłaszcza w ostatnich latach, rezydencje artystyczne okazują się jedyną drogą ucieczki z obszarów objętych wojną. Istotna jest też kwestia potencjalnych zagrożeń związanych z podróżą, które kobiety muszą brać pod uwagę w patriarchalnych społeczeństwach.

Ilustracja: Julia Sikorska

CFP: Artystki w drodze. Podróżniczki, migrantki, uchodźczynie

CFP: XXXI Seminarium Feministyczne
Artystki w drodze. Podróżniczki, migrantki, uchodźczynie
25 kwietnia 2024
termin XXXI Sem Fem: 25.04.2024
miejsce: Dom Norymberski w Krakowie

Podróże kobiet to szczególne zagadnienie, ponieważ ze względu na swoją pozycję w społeczeństwie, mobilność kobiet z różnych względów była i nadal jest w ograniczana. W XIX-wiecznej karykaturze z niemieckojęzycznej gazety zreprodukowanej w książce Pera Faxnelda “Satanic Feminism”, pod hasłem „Niesamowity rozwój” kobieta jadąca na rowerze zestawiona została z Wiedźmą na miotle. Obawy przeciwników praw kobiet okazały się słuszne, gdyż ten prosty środek lokomocji odegrał istotną rolę w zwiększeniu mobilności i emancypacji kobiet, w tym w organizowaniu demonstracji sufrażystek. Podróże podejmowały również pierwsze pokolenia kobiet aspirujących do profesjonalnej kariery artystycznej.
W 1895 roku młoda rzeźbiarka Teresa Feodorowna Ries stworzyła figurę Wiedźmy przygotowującej się na Sabat Czarownic. Atrybutem tego protofeministycznego wizerunku kobiecości jest miotła, która ma posłużyć za środek transportu. Ries odbyła wiele podróży w celach artystycznych, jak i poznawczych, np. uchodzącą za niebezpieczną podróż nad jezioro Bajkał. W wieku siedemdziesięciu kilku lat, prześladowana za żydowskie pochodzenie przez nazistów, musiała uciekać z Wiednia. Schronienie znalazła w malowniczym szwajcarskim Lugano – swoim „gorzkim raju”, gdzie spędziła resztę życia i aż do jego końca zabiegała u austriackich władz o odnalezienie i ochronę jej pozostawionych w Wiedniu prac. Jak pisała w swoich wspomnieniach „I tak miałam większe szczęście niż 5 milionów ludzi…”.
Dziś kobiety jako część artystycznego świata, „turystyki artystycznej” podróżują, zmieniają miejsce zamieszkania aby realizować projekty, brać udział w rezydencjach i wydarzeniach artystycznych. Nie zawsze jednak taka podróż wiąże się jedynie z potrzebą artystycznego rozwoju. Czasami o emigracji decydują względy ekonomiczne i polityczne. Zwłaszcza w ostatnich latach, rezydencje artystyczne okazują się jedyną drogą ucieczki z obszarów objętych wojną. Istotna jest też kwestia potencjalnych zagrożeń związanych z podróżą, które kobiety muszą brać pod uwagę w patriarchalnych społeczeństwach.
W najbliższym Seminarium Feministycznym chciałybyśmy oddać głos:
– artystkom o doświadczeniu migracyjnym i uchodźczym lub pracującym z osobami uchodźczymi, autorkom projektów/prac opartych na doświadczeniu podróży,
– badaczkom/badaczom zajmującym się biografiami, twórczością artystek imigrantek, uchodźczyń, procesów migracyjnych w kontekście sztuki.

Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią autorki/a o długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Seminarium Feministyczne jest wydarzeniem komplementarnym do wystawy „Artystka w podróży”, Dom Norymberski w Krakowie, 9-26 kwietnia 2024.
Zdjęcie: “Un Paradiso Amaro”, kard z filmu, reż. Valerie Habsburg Anka Leśniak Karl Martin Pold, 2021

XXX SemFem: Czujne ciała: sztuka i medycyna
30th SemFem: Vigilant bodies: art and medicine

Zapraszamy na XXX Seminarium Feministyczne
Czujne ciała: sztuka i medycyna
13 stycznia 2024, godz. 15.00-18.00
Fundacja Alina, Brzozowa 31/33, 00-258 Warszawa

Program wystąpień:
1) Sylwia Gorak, “Echolokacja -sztuka-choroba-przemiana”
2) Iza Moczarni-Pasiek, “Kalendarz Amazonek – herstoria pewnej idei”
3) Patrycja Orzechowska, “Miłość i Medycyna. Antologia (1864-2014), 2014”
4) dr Magdalena Furmanik-Kowalska, “Lekarstwo na ból. O sztuce chińskiej artystki Zhang Yanzi”
5) Barbara Niewiadomska, “JA. ONA. JEJ. Portrety kobiet.”

W „Narodzinach kliniki” Michel Foucault przedstawia genezę funkcjonowania w społeczeństwie koncepcji normy jako modelu epistemologicznego organizującego wiedzę. Wpisana w ten model współczesna medycyna, jako jedno z narzędzi poznawania zobiektywizowanej prawdy o świecie, traktuje chorobę jako
niezgodną z normą, kładąc jednocześnie duży nacisk na utrzymanie kontroli nad ciałem.
Aktywności twórcze mają potencjał podważania dominujących narracji i sposobów myślenia o ciele – poszukiwania nowych definicji, nowego znaczenia cielesności. Proponowania nowych sposobów bycia, funkcjonowania w przestrzeni publicznej, wprowadzania niestygmatyzujących zasad, a nawet emancypacji niemieszczącej się w kanonach społecznych cielesności. Obserwacja ciała, które jest lub staje się niepotoczne, może przerodzić się w kreatywny stan twórczy, który pełni rolę regeneracji ciała, oswajania tematu choroby lub/i przemian ciała.
„Czujne ciała” to tytuł XXX Seminarium Feministycznego, które odbywać się będzie w przestrzeni Fundacji Alina przy ulicy Brzozowej w Warszawie. Przestrzeń ta była w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku pracownią rzeźbiarki Aliny Szapocznikow. Postawę twórczą Szapocznikow cechowały – jak piszą organizatorki – przede wszystkim odwaga w eksperymentowaniu z materią, formą i tematyką prac oraz przełamywaniem tabu, i.a. poszukiwanie namacalności życia, cielesności, przemijalności, transgresji, sprawczości. XXX Seminarium Feministyczne towarzyszy zakończeniu organizowanej w Fundacji Alina wystawy „Change of Life” Moniki Mamzety, która w swoich pracach dekonstruuje kulturowe/przedmiotowe postrzeganie ciała i zwraca uwagę na biologię nierozerwalnie związaną z kobiecym życiem. Odpowiadając na zaproszenie do zorganizowania tu kolejnej edycji Seminarium Feministycznego przędziemy dalej powyższe wątki. Czym jest doskonałość ciała? Czy kryzys ciała może stać się impulsem do praktyki twórczej, badawczej; do tworzenia społeczności? W jaki sposób wyjątkowość ciała kształtują jego przemiany takie jak np.: choroba, zabiegi medyczne, dziedzictwo genetyczne, ślady upływu czasu? Jak manifestuje się w sztuce temat opieki medycznej? Czy praktyka artystyczna może być tożsama z praktyką leczenia?

Ilustracja: Sylwia Gorak, DRAWING PERFORMANCE – looking for the light-switch in the fair room, Londyn, Byam Shawn School Of Arts, dzięki uprzejmości artystki

A cordial invitation to the 30th Feminist Seminar
Vigilant bodies: art and medicine
13 January 2024, 3 pm – 6 pm, Alina Foundation, Brzozowa 31/33 Street 00-258 Warsaw 

Plan of the seminar:
1) Sylwia Gorak “Echolocation-art-disease-transformation”
2) Iza Moczarni-Pasiek “Amazon Calendar – a herstory of an idea”
3) Patrycja Orzechowska “Love and Medicine. An Anthology (1864-2014), 2014”
4) Dr Magdalena Furmanik-Kowalska “Medicine for pain. On the art of the Chinese artist Zhang Yanzi”
5) Barbara Niewiadomska “ME. SHE. HER. Portraits of women.”

In The Birth of the Clinic, Michel Foucault presents the genesis of the concept of the norm as an epistemological model organising knowledge in society. Inscribed in this model, contemporary medicine, as one of the tools for learning objectified truth about the world, treats illness as incompatible with the norm, while placing great emphasis on maintaining control over the body.
Creative activities have the potential to challenge dominant narratives and ways of thinking about the body – seeking new definitions, new meanings of corporeality. To propose new ways of being, of functioning in public space, to introduce non-stigmatising rules and even to emancipate corporeality that does not fit into social canons. Observing a body that is, or becomes, non-bodily can turn into a creative state that plays the role of regenerating the body, taming the subject of illness and/or bodily transformations.
“Vigilant Bodies” is the title of the XXX Feminist Seminar, which will take place in the space of the Alina Foundation on Brzozowa Street in Warsaw. The space was the studio of sculptor Alina Szapocznikow in the 1960s. According to the organisers, Szapocznikow’s creative stance was characterised primarily by her courage to experiment with matter, form and subject matter in her works, and by breaking taboos, i.a. by her search for the tangibility of life, corporeality, transience, transgression and agency. The XXX Feminist Seminar accompanies the conclusion of the Change of Life exhibition organised at the Alina Foundation by Monika Mamzeta, whose works deconstruct the cultural/objective perception of the body and draw attention to the biology inherent in women’s lives.
Responding to the invitation to organise the next edition of the Feminist Seminar here, we will spin the above themes further. What is the perfection of the body? Can the crisis of the body become an impetus for creative practice, for research; for community building? How is the uniqueness of the body shaped by its transformations such as illness, medical procedures, genetic inheritance, traces of the passage of time? How is the theme of medical care manifested in art? Can artistic practice be identical to the practice of healing?

photo: Sylwia Gorak, DRAWING PERFORMANCE – looking for the light-switch in the fair room, London, Byam Shawn School Of Arts,courtesy of the artist

CFP: Czujne ciała: sztuka i medycyna
CFP:

CFP: XXX Seminarium Feministyczne
Czujne ciała: sztuka i medycyna
13 stycznia 2024
godz. 15.00-18.00
Fundacja Alina, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 29.12.2023

W „Narodzinach kliniki” Michel Foucault przedstawia genezę funkcjonowania w społeczeństwie koncepcji normy jako modelu epistemologicznego organizującego wiedzę. Wpisana w ten model współczesna medycyna, jako jedno z narzędzi poznawania zobiektywizowanej prawdy o świecie, traktuje chorobę jako
niezgodną z normą, kładąc jednocześnie duży nacisk na utrzymanie kontroli nad ciałem.

Aktywności twórcze mają potencjał podważania dominujących narracji i sposobów myślenia o ciele – poszukiwania nowych definicji, nowego znaczenia cielesności. Proponowania nowych sposobów bycia, funkcjonowania w przestrzeni publicznej, wprowadzania niestygmatyzujących zasad, a nawet emancypacji nie mieszczącej się w kanonach społecznych cielesności. Obserwacja ciała, które jest lub staje się niepotoczne, może przerodzić się w kreatywny stan twórczy, który pełni rolę regeneracji ciała, oswajania tematu choroby lub/i przemian ciała.

„Czujne ciała” to tytuł XXX Seminarium Feministycznego, które odbywać się będzie w przestrzeni Fundacji Alina przy ulicy Brzozowej w Warszawie. Przestrzeń ta była w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku pracownią rzeźbiarki Aliny Szapocznikow. Postawę twórczą Szapocznikow cechowały – jak piszą organizatorki – przede wszystkim odwaga w eksperymentowaniu z materią, formą i tematyką prac oraz przełamywaniem tabu, i.a. poszukiwanie namacalności życia, cielesności, przemijalności, transgresji, sprawczości. XXX Seminarium Feministyczne towarzyszy zakończeniu organizowanej w Fundacji Alina wystawy „Change of Life” Moniki Mamzety, która w swoich pracach dekonstruuje kulturowe/przedmiotowe postrzeganie ciała i zwraca uwagę na biologię nierozerwalnie związaną z kobiecym życiem.

Odpowiadając na zaproszenie do zorganizowania tu kolejnej edycji Seminarium Feministycznego przędziemy dalej powyższe wątki. Czym jest doskonałość ciała? Czy kryzys ciała może stać się impulsem do praktyki twórczej, badawczej; do tworzenia społeczności? W jaki sposób wyjątkowość ciała kształtują jego przemiany takie jak np.: choroba, zabiegi medyczne, dziedzictwo genetyczne, ślady upływu czasu? Jak manifestuje się w sztuce temat opieki medycznej? Czy praktyka artystyczna może być tożsama z praktyką leczenia?

Zapraszamy do nadsyłania propozycji wystąpień, manifestów i prac twórczych, które mogą dotyczyć, ale nie ograniczają się do tematów takich jak:

1. ciała wyjątkowe: o sprawności i sprawczości
2. sztuka – choroba – przemiana
3. „inne” cielesności: transformacje, tranzycje, hybrydy
4. terapie artystyczne
5. polityki i praktyki inkluzywności
6. ciała obce i ciała sztuczne

Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią autorki/a o długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
zdjęcie: Monika Mamzeta, kadr z wideo o “INK”

CFP: 30th Feminist Seminar

13 January 2024
Fundacja Alina, Warsaw
Deadline for submissions: 29 December 2023

 

Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.

Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com

Image:

XXIX SemFem: Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku
29th SemFem: 29th SemFem New Collectivity – Today’s Perspectives on Women’s Art in the 1970s

Zapraszamy na XXIX Seminarium Feministyczne
Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku
7 października 2023, godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
live streaming na fb lokal_30

Osoby zajmujące się historią sztuki, jak i osoby artystyczne poszukujące feministycznej genealogii dla swoich praktyk, rewidują dziś język i kanon polskiej historii sztuki. W efekcie przywracają pamięć o twórczyniach, które ze względu na m.in. płeć, klasę czy wiek funkcjonowały poza albo na marginesach świata sztuki.

Do niedawna narracje na temat sztuki lat 70. dotyczyły przede wszystkim problemów artykułowanych z perspektywy postulatów feminizmu drugiej fali. Współcześnie, osoby badające ten temat zwracają się w stronę lokalnych kontekstów i odchodzą od zachodnich dyskursów historii sztuki o kolonialnym charakterze. Rezygnują także z jednowymiarowego określenia „sztuka feministyczna” na rzecz istniejącej, wielowymiarowej praktyki oraz polityki emancypacji. Uwzględniają sprawczość kobiet i formy ich wzajemnej? współpracy, a także podejmują się intersekcjonalnej analizy historii kobiecej pracy o charakterze reprodukcyjnym czy afektywnym, podważając przy tym heteronormatywne wzorce.

Przykładem takiej reorientacji jest niedawno wydana książka Agaty Jakubowskiej „Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś“. Autorka wnioskuje o zmianę paradygmatu. Sztuka kobiet w socjalistycznej Europie powinna być analizowana z perspektywy lokalnej, stanowiącej naturalne środowisko danych artystek. Postuluje o zmianę praktyki epistemologicznej, w tym ujęciu koncepcje świata zachodniego są jedynie komponentami wchodzącymi w dialog z procesami regionalnymi.

Na XXIX Seminarium Feministycznym chcemy wspólnie przyjrzeć się nowemu horyzontowi badawczemu i dzisiejszym praktykom: artystycznym, badawczym i teoretycznym względem sztuki kobiet lat 70. Tytułowa „nowa zbiorowość” wiąże się zarówno z pokoleniową zmianą, jak i ze świadomością wspólnej – pluralistycznej i zróżnicowanej herstorii wszystkich osób zajmujących się na różnych polach sztuką kobiet i sztuką feministyczną w Polsce po 1989 roku. Postawie bardzo bliskiej samym założeniom SemFem.

Program wystąpień:
1.Wiktoria Szczupacka, “1975 – Warszawskie wystawy zorganizowane z okazji Międzynarodowego Roku Kobiet. Usytuowane studium przypadku – państwowy feminizm i sztuka”
2. Małgorzata Miśniakiewicz, “Perspektywa infrastrukturalna”
3. Paulina Olszewska, “Transpokoleniowe dialogi artystyczne w warszawskiej Galerii Studio”
4. Alicja Patanowska, “Krystyna Cybińska, Magdalena Abakanowicz i Judy Chicago. Jak rzemiosło pomaga mi odzyskiwać kontakt z własnym ciałem”
5. Monika Waraxa, “Oko serca i prace solarystyczne Hanny Orzechowskiej”

Ilustracja: Hanna Orzechowska, akwarela, 1948-49

 

A cordial invitation to the 29th Feminist Seminar
New Collectivity – Today’s Perspectives on Women’s Art in the 1970s
7 October 2023, 3 pm – 6 pm, lokal_30, Warsaw
live streaming at fb lokal_30

Nowadays, art historians and artists tracing feminist genealogies of their practices are reviewing the discourse and canon of Polish art history. In this way, they are restoring the memory of artists relegated to the art world margins and beyond because of their gender, class, or age. Until recently, narratives devoted to 1970s art mainly concerned issues articulated from a second-wave feminism perspective. Nowadays, researchers in this field are turning to local contexts and abandoning Western art historical discourses that smack of colonialism. They are also resigning from the unidimensional term “feminist art” and prefer to talk instead about existing, multi-level practices and politics of emancipation. They embrace women’s agency and forms of their collaboration as well as undertake intersectional analyses of the history of women’s reproductive and affective labour, thus undermining heteronormative models.

An example of such re-orientation is Agata Jakubowska’s recently published book “Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś” [Art and women’s emancipation in socialist Poland. The case of Maria Pinińska-Bereś]. The author proposes a change of paradigm: women’s art in socialist Europe should be analysed from the local perspective of artists’ environments. Jakubowska postulates a transformation of epistemological practice that will position Western concepts as mere components entering into dialogue with regional processes.

During the 29th Feminist Seminar, we wish to explore a new research horizon and today’s practices: artistic, scholarly, and theoretical, devoted to women’s art of the 1970s. The eponymous “new collectivity” refers both to a generational change and to the awareness of a common – pluralist and diverse – herstory of everyone involved in various fields of women’s and feminist art in Poland after 1989. Such an approach closely corresponds to the principles followed by the SemFem.

Papers:
1. Wiktoria Szczupacka, “1975 – Exhibitions in Warsaw Celebrating International Women’s Day. A Situated Case Study – State Feminism and Art”
2. Małgorzata Miśniakiewicz, “An Infrastructural Perspective”
3. Paulina Olszewska, “Transgenerational Artistic Dialogues at Warsaw’s Galeria Studio”
4. Alicja Patanowska, “Krystyna Cybińska, Magdalena Abakanowicz, and Judy Chicago. How Can Handicraft Help Regain Contact with One’s Own Body”
5. Monika Waraxa, “Heart’s Eye and Solarist Works by Hanna Orzechowska”

Image: Hanna Orzechowska, watercolour, 1948–49