CFP: XXVIII Seminarium Feministyczne
Z rozkoszą. O radykalnej czułości postpornografii.
17 czerwca 2023
godz. 12.00-15.00
Kino Muranów, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 04.06.2023
Autorstwo terminu “post-porn” przypisuje się pracującej w latach 80. w branży mainstreamowej pornografii Annie Sprinkle, która już wówczas zwróciła uwagę na konieczność stworzenia alternatywy uwzględniającej potrzeby kobiet oraz mniejszości seksualnych, a także odrzucenie uprzedmiotowienia aktorek_ów i zmianę estetyki gatunku na mniej przemocową. W latach 90. ruch proseksualnego feminizmu zyskał na znaczeniu, a o swoje prawa w tej sferze zaczęły upominać się również osoby z niepełnosprawnościami, starsze czy po tranzycji. Z czasem feministyczne porno stało się też pornem queerowym.
Jednocześnie post-porn stał się istotną strategią dla artystek_ów pracujących w obszarze filmu, sztuki wideo, fotografii, obiektu, performansu i wielu innych dziedzin. W latach 90. osoby zaangażowane w feministyczne porno zaczęły organizować własne nagrody i festiwale. Jednym z nich jest organizowany już po raz drugi, w czerwcu 2023, Post Pxrn Festival Warsaw. Jego kuratorka, Aga Szreder i kurator Rafał Żwirek, tak deklarują na stronie festiwalu: Wszyscy mamy ciała i niezbywalne prawo do tego, by się nimi cieszyć i używać ich tak, jak chcemy.
Post-pornografia jest w swych założeniach antykapitalistyczna, anty patriarchalna i antyprzemocowa. Zwraca się przeciw instrumentalnemu traktowaniu osób pracujących w przynoszącym milionowe korzyści przemyśle pornograficznym. Odrzuca również powielanie odrealnionych kanonów seksualnej atrakcyjności, dąży do akceptacji różnorodności, wielości. Upomina się o prawa osób seksworkerskich, a także o prawa reprodukcyjne. Stanowi potężną dawkę wolności, a jednocześnie wskazuje jak o tą wolność, łamiąc systemowe ograniczenia, mamy się upominać. W tym rozumieniu jest ruchem prospołecznym, ruchem radykalnej czułości i troski, którą otacza również istoty nieludzkie i całą planetę, popierając tym samym aktywność osób ekoseksualnych. Istotą post-pornu jest coś więcej niż tylko wywołanie podniecenia seksualnego, ma dostarczać również podniety intelektualnej, a nawet doznań duchowych.
Zapraszamy Was do włączenia się z nami w świętowanie drugiej edycji Post Pxrn Festival Warsaw i nasyłania propozycji 20-minutowych wystąpień związanych z szeroko pojętą postpornografią. Jesteśmy otwarte zarówno na prezentacje teoretyczne, dotyczące sztuk wizualnych oraz filmu, prezentacje własnej twórczości, a także kameralne wystąpienia performatywne. Do zwięzłych zgłoszeń nadsyłanych do 4 czerwca 2023 pod adresem: seminarium.feministyczne@gmail.com prosimy dołączyć jeden jpg (wraz z podpisem) jako ilustrację, którą będziemy mogły wykorzystać w celu promocji XXVIII SemFem.
Ta edycja Seminarium będzie się odbywać w trakcie Post Pxrn Festival Warsaw.
Ilustracja: Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
CFP: 28th Feminist Seminar
17 June 2023
noon – 3 PM
Kino Muranówo, Warsaw
Deadline for submissions: 4 June 2023
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
Zapraszamy na XXVII Seminarium Feministyczne:
„Troska. Troskliwe działania i epistemologie”
1 kwietnia 2023, 15:00 – 18:00
Galeria Studio, Plac Defilad 1 PKiN, Warszawa
Plan seminarium:
Karolina Wilczyńska, Maintenance artist Mierle Laderman Ukeles jako figura „Uniwersalnej Opiekunki” w feministycznej wizji państwa opiekuńczego
Katarzyna Lewandowska, Ja? w stronę troski widoczności / intersekcjonalne strategie kuratorskie
Martyna Jastrzębska, W niemocy wrażliwie patrzę do siebie
Iwona Teodorczuk-Możdżyńska, Troska: uparte naprawianie świata
Joanna Pawlik, Inkluzywność jako troska, zindywidualizowana współpraca jako metoda kreacji zbiorowej.
Plenum Osób Opiekujących Się, Nie widać mnie
„Troska” to tytuł zaproponowany w 1969 roku przez Mierle Laderman Ukeles dla wystawy, która w historii sztuki zachowała się w formie „Manifestu dla Sztuki Utrzymania”. Wystawa „Care” miała składać się z trzech części – osobistej, ogólnej i dotyczącej utrzymania ziemi.
Ukeles rozpoczyna swój manifest od podziału rzeczywistości na pola życia i śmierci. Instynkt śmierci, pisze Ukeles, kojarzy się z separacją, indywidualnością i awangardą: „podążać swoją drogą ku śmierci, robić swoje”. Z kolei instynkt życiowy jest reprezentowany przez jedność, wieczny powrót, utrzymanie gatunku, opiekę, podtrzymujące systemy i działania, równowagę. Ukeles rozróżnia przy tym dwa główne systemy organizacyjne: Postęp i Utrzymanie (Development and Maintenance), gdzie utrzymanie obejmuje nie tylko zrównoważone relacje społeczne i środowisko naturalne (troskę o ziemię), ale także troskę o siebie.
W najbliższym Seminarium Feministycznym powracamy do tematu troski – który Ukeles wprowadziła do sztuki pół wieku temu – jako nigdy nie wyczerpanego i zawsze aktualnego. Troskę interpretujemy wielopoziomowo – odnosząc ją do wszelkiego rodzaju wspierających, powtarzalnych, często niewidocznych czynności, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania danego systemu – takiego jak archiwum, technologia, zasoby, rodzina, środowisko. Troska związana jest zarówno z historią codziennej pracy kobiet, jak i historią sztuki i dorobku artystycznego. Ale troska to też uczucie niepokoju, jakiego doznajemy myśląc o przyszłości.
Podczas XXVII Seminarium Feministycznego zastanawiamy się, w jaki sposób sztuka może aktywować lub reaktywować koncepcje i praktyki troski. Na ile troskliwe wysiłki, działania i epistemologie konstruują i warunkują nasz sposób bycia w świecie? Jak możemy przekierować systemy przemocowe w systemy troskliwe? Jak poprzez sztukę możemy wspólnie troszczyć się o siebie? Jakie relacje mogą wyłonić się dzięki takiemu działaniu? Jak wcielać praktyki opiekuńcze w praktykę artystyczną?
zdjęcie: dzięki uprzjemości Katarzyny Lewandowskiej
We invite you for the XXVII edition of Feminist Seminar:
„Care. Caring Actions and Epistemologies”
1 April 2023, 3 – 6 PM
Galeria Studio, Plac Defilad 1 PKiN, Warsaw
Plan of the seminar:
Karolina Wilczyńska, Maintenance artist Mierle Laderman Ukeles as the figure of the „Universal Carer” in the feminist vision of the welfare state
Katarzyna Lewandowska, Me? towards a concern for visibility / intersectional curatorial strategies
Martyna Jastrzębska, In my impotence, I look to myself sensitively
Iwona Teodorczuk-Możdżyńska, Care: stubbornly putting the world to rights
Joanna Pawlik, Inclusivity as care, individualised cooperation as a method of collective creation.
Plenum of Caring Persons, You cannot see me
Care is the title Mierle Laderman Ukeles proposed in 1969 for an exhibition that went down in art history in the form of her Manifesto for Maintenance Art. The show was to comprise three sections: personal, general, and Earth maintenance.Ukeles begins her manifesto by dividing reality into the spheres of life and death. The death instinct, she writes, brings to mind separation, individuality, the avant-garde: “to follow one’s own path to death, do your own thing”. The life instinct, in turn, is represented by unification, the eternal return, the perpetuation and maintenance of the species, survival systems and operations, equilibrium. Ukeles differentiates between two basic organisational systems: Development and Maintenance, in which the latter embraces not only sustainable social relations and the natural environment (care for the Earth), but also care for oneself.
On the occasion of the next Feminist Seminar, we return to the question of care – introduced in art by Ukeles half a century ago – as something that can never be exhausted and always remains topical. We interpret care from a range of various perspectives, associating it with all kinds of sustaining, repetitive, often invisible activities that are indispensable for the proper functioning of a given system, such as an archive, technology, resources, family, environment. Care relates to both the history of women’s everyday labour and to art history and artistic oeuvre. But care also means a sense of anxiety experienced when thinking about the future.
During the 27th Feminist Seminar, we will reflect on the ways in which art can activate and reactivate the concepts and practices of care. To what extent do caring efforts, actions and epistemologies construct and condition our way of being in the world? How can we re-channel systems of violence into systems of care? How can we use art to care about each other? What relations can emerge from such activities? How to implement care-providing practices in artistic practice?
photo: courtesy of Katarzyna Lewandowska
CFP: XXVII Seminarium Feministyczne
Troska. Troskliwe działania i epistemologie
1 kwietnia 2023
godz. 15.00-18.00
Galeria Studio, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 05.03.2023
„Troska” to tytuł zaproponowany w 1969 roku przez Mierle Laderman Ukeles dla wystawy, która w historii sztuki zachowała się w formie „Manifestu dla Sztuki Utrzymania”. Wystawa „Care” miała składać się z trzech części – osobistej, ogólnej i dotyczącej utrzymania ziemi.
Ukeles rozpoczyna swój manifest od podziału rzeczywistości na pola życia i śmierci. Instynkt śmierci, pisze Ukeles, kojarzy się z separacją, indywidualnością i awangardą: „podążać swoją drogą ku śmierci, robić swoje”. Z kolei instynkt życiowy jest reprezentowany przez jedność, wieczny powrót, utrzymanie gatunku, opiekę, podtrzymujące systemy i działania, równowagę. Ukeles rozróżnia przy tym dwa główne systemy organizacyjne: Postęp i Utrzymanie (Development and Maintenance), gdzie utrzymanie obejmuje nie tylko zrównoważone relacje społeczne i środowisko naturalne (troskę o ziemię), ale także troskę o siebie.
W najbliższym Seminarium Feministycznym powracamy do tematu troski – który Ukeles wprowadziła do sztuki pół wieku temu – jako nigdy nie wyczerpanego i zawsze aktualnego. Troskę interpretujemy wielopoziomowo – odnosząc ją do wszelkiego rodzaju wspierających, powtarzalnych, często niewidocznych czynności, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania danego systemu – takiego jak archiwum, technologia, zasoby, rodzina, środowisko. Troska związana jest zarówno z historią codziennej pracy kobiet, jak i historią sztuki i dorobku artystycznego. Ale troska to też uczucie niepokoju, jakiego doznajemy myśląc o przyszłości.
Podczas XXVII Seminarium Feministycznego zastanawiamy się, w jaki sposób sztuka może aktywować lub reaktywować koncepcje i praktyki troski. Na ile troskliwe wysiłki, działania i epistemologie konstruują i warunkują nasz sposób bycia w świecie? Jak możemy przekierować systemy przemocowe w systemy troskliwe? Jak poprzez sztukę możemy wspólnie troszczyć się o siebie? Jakie relacje mogą wyłonić się dzięki takiemu działaniu? Jak wcielać praktyki opiekuńcze w praktykę artystyczną?
Zapraszamy do nadsyłania propozycji wystąpień, manifestów i prac twórczych, które odpowiadają na temat „Troska”. Odpowiedzi mogą dotyczyć, ale nie ograniczają się do tematów takich jak:
obiekty artystyczne jako obiekty afektu
troska jako czułe spotkanie z archiwami i spuścizną innych artystek i artystów
sztuka jako przestrzeń dla artykulacji wrażliwości i słabości
troska, czyli aktywowanie alternatywnych sposobów produkcji wiedzy: uczenia i oduczania
sztuka i ustanawianie empatycznych relacji między ludźmi oraz między ludźmi a nie-ludźmi
gesty naprawcze: troska jako metoda w artystycznych praktykach przepisywania świata
twórczość a praktyki opiekuńcze
poszukiwanie sprzymierzeńców na styku sztuki i aktywizmu w trosce o inkluzywność w sferze publicznej
horyzontalne strategie pozycjonowania w stosunku do publiczności – w kierunku wspólnego uczenia się
Format:
Prosimy o nadsyłanie krótkich abstraktów 20-minutowych wystąpień wraz z tytułem wystąpienia i notą biograficzną autorki/a oraz zdjęciem ilustrującym wystąpienie.
Kontakt:
Propozycje, zgłoszenia i pytania prosimy przesyłać na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Zdjęcie:
Widok z wystawy Elki Krajewskiej&KrajM i gości “Masz tu być!”. Garderoba projektu Salmy Aldoory, w głębi rysunki autorstwa Agaty Nowickiej. Fot. Adam Gut.
CFP: 27th Feminist Seminar
Care. Caring Actions and Epistemologies
1 April 2023
3 PM – 6 PM
Galeria Studio, Warsaw
Deadline for submissions: 5 March 2023
Care is the title Mierle Laderman Ukeles proposed in 1969 for an exhibition that went down in art history in the form of her Manifesto for Maintenance Art. The show was to comprise three sections: personal, general, and Earth maintenance.
Ukeles begins her manifesto by dividing reality into the spheres of life and death. The death instinct, she writes, brings to mind separation, individuality, the avant-garde: “to follow one’s own path to death, do your own thing”. The life instinct, in turn, is represented by unification, the eternal return, the perpetuation and maintenance of the species, survival systems and operations, equilibrium. Ukeles differentiates between two basic organisational systems: Development and Maintenance, in which the latter embraces not only sustainable social relations and the natural environment (care for the Earth), but also care for oneself.
On the occasion of the next Feminist Seminar, we return to the question of care – introduced in art by Ukeles half a century ago – as something that can never be exhausted and always remains topical. We interpret care from a range of various perspectives, associating it with all kinds of sustaining, repetitive, often invisible activities that are indispensable for the proper functioning of a given system, such as an archive, technology, resources, family, environment. Care relates to both the history of women’s everyday labour and to art history and artistic oeuvre. But care also means a sense of anxiety experienced when thinking about the future.
During the 27th Feminist Seminar, we will reflect on the ways in which art can activate and reactivate the concepts and practices of care. To what extent do caring efforts, actions and epistemologies construct and condition our way of being in the world? How can we re-channel systems of violence into systems of care? How can we use art to care about each other? What relations can emerge from such activities? How to implement care-providing practices in artistic practice?
Feel cordially invited to submit proposals of papers, manifestos and creative works in response to the topic of “Care”. Submissions may concern, but do not have to be limited to such issues as:
art objects as objects of affect
care as a tender encounter with other artists’ archives and estates
art as a space for articulating sensitivity and weakness
care as activating alternative modes of knowledge production: learning and unlearning
art and establishing empathetic relations between people as well as between human and non-human entities
gestures of repair: care as a method in artistic practices of rewriting the world
creative work and care-providing practices
seeking allies at the intersection of art and activism for the sake of inclusivity in the public sphere
horizontal strategies of positioning in relation to the audience – towards learning together
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
View of the exhibition You’ve Got to Be Here! by Elka Krajewska&KrajM and guests. Dressing room designed by Salma Aldoory, with Agata Nowicka’s drawings in the background
Zapraszamy na XXVI Seminarium Feministyczne:
„O alternatywnych sposobach opowiadania świata”
14 stycznia 2023, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online fb streaming na @lokal_30
Plan seminarium:
Małgorzata Król „Polska 2410”
Natalia Cieślak „Przeszłość jako przyszłość? O Realnej niemożliwości Iwony Demko”
Agata Jarosławiec „Pamięć somatyczna jako archiwum ludowej tożsamości”
Wera Morawiec „jak snuć opowieść przez gotowanie mitu”
Agata Read „OWULARIA – wizualizacja alternatywnego świata i proces definiowania fotografii feministycznej”
Świat strukturyzują dyskursy, mające określony, własny podmiot i zbiór pojęć, prawd oraz rozpoznań decydujących o tym, co jest, a co nie jest rzeczywiste. W świecie, w którym panuje dyskurs patriarchalny podmiotem jest mężczyzna, a więc przeszłość opowiadana jest na sposób męski, przyszłość wyobrażana w męskich kategoriach, męski jest język oraz to, co dozwolone, słuszne, prawdziwe i możliwe. To, co nie mieści się w obrębie patriarchalnej opowieści o świecie, wkładane jest między bajki. W jaki sposób w takim świecie, będąc podmiotem niemęskim i/lub nieheteronormatywnym, mówić i samostanowić o sobie, wyrażać siebie i swoje zdanie, snuć marzenia i konstruować feministyczno-queerowe przyszłości?
Jedną z odpowiedzi jest język bajki i bliskich jej legendy, bujdy, bredni, tego, co nierealne, wyobrażone lub kontrfaktyczne, a także feministyczna spekulacyjna fabuła. To, co nie wpisuje się w “racjonalną” i jedynie prawdziwą, patriarchalną wizję świata, ma wobec niej potencjał wywrotowy. Hrabina Marie Catherine d’Aulnoy pisząc w XVII w. Les Contes des Fées, krytykowała dwór francuski, panujące na nim zwyczaje i konwencje, które odbierały kobietom sprawczość i wolność. Odzyskana dla feminizmu figura wiedźmy stała się w latach 70-tych matronką amerykańskich grup W.I.T.C.H. czy francuskiego feministycznego magazynu Sorcières. Wróżka czuwała nad queerowymi RadicalFaeries. Sfera tego, co zdyskredytowane jako nieprawdziwe, w rękach kobiet i queerów – podmiotów deprecjonowanych, które podobnie jak sama fantazja nie pasują do patriarchalnej wizji świata, może stanowić przepełnioną potencjalnościami przestrzeń wolności i siły.
Podczas styczniowego Seminarium Feministycznego rozważymy jakiego rodzaju możliwości opracowywania nowych przyszłości oferuje nieprawda, porozmawiać o wyobrażeniach, które stanowić mogą ostoję czy być laboratoriami dla nowych myśli i języków oraz rezerwuarami alternatywnych form życia, tożsamości i funkcjonowania w świecie. Będziemy pytać o rolę fantazji w procesie odzyskiwania – queerowania i herstoryzowania – przeszłości oraz poddawania krytyce obecnych, krzywdzących i jednostronnych, sposobów nazywania, odczuwania i narratywizowania świata, opowiadania tego, czego powiedzieć głośno nie wolno lub nie da się wyrazić “racjonalnym” językiem oraz o figury fantastyczne, które stały się narzędziami emancypacji kobiet i queerów.
Seminarium będzie wydarzeniem towarzyszącym wystawie “Polska 2410”, artystka: Julia Woronowicz, kuratorka: Małgorzata Król, 16.12.2022-10.02.2023, lokal_30
pic: Iwona Demko, „Studentki podczas zajęć z malarstwa w pracowni profesory Józefy Mehoffer, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, grudzień 1933”, z cyklu „Realna niemożliwość”, 2020.
W tle (najdalej) widoczna Zofia Sieniawska-Majewska (malarka), Iwona Demko (artystka wizualna), Irena Lorentowicz (malarka, scenografka), Maria Prawdzic Szczawińska (malarka), Zofia Piramowicz (malarka) jako Józefa Mehoffer.
W oryginale: „Studenci podczas zajęć z malarstwa w pracowni profesora Józefa Mehoffera”, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. Narodowe Archiwum Cyfrowe, sygn.: 1-N-3152-6, 1-K-4651, 1-K-5174a, 1-K-4086, 1-K-5358,51-772-3.
We invite you for the XXVI edition of Feminist Seminar:
„On the Alternative Ways of Telling the World”
14 January 2023, 3 – 6 PM
lokal_30, Warszawa and online fb streaming at @lokal_30
Plan of the seminar:
Małgorzata Król, „Poland 2410”
Natalia Cieślak, „The Past as the Future? On Iwona Demko’s Real Impossibility”
Agata Jarosławiec, „Somatic Memory as an Archive of People’s Identity”
Wera Morawiec, „How to Weave Tales by Cooking Myth”
Agata Read, „OVULARIA – A Visualisation of an Alternative World and a Process of Defining Feminist Photography”
The world is structured by discourses that have their own specified subject and a collection of concepts, truths and observations that determine what is real and what is not. In a world dominated by patriarchal discourse, the subject is a man, and therefore the past is told in a male way, the future is imagined in male categories, language is male, and so are things that are allowed, right, true and possible. What falls outside the scope of the patriarchal story of the world is treated like a fairy tale. As a non-male and/or non-heteronormative subject in such a world, how can one talk about and self-determine oneself, express oneself and one’s opinions, dream and construct feminist-queer futures?
One of the answers is the language of fairy tale and its kindred legend, tall story, nonsense, the unreal, the imagined or counterfactual, and feminist speculative storyline. Everything that does not match the “rational” and only true, patriarchal vision of the world carries a subversive potential in relation to that vision. Writing Les Contes des Fées in the 17th century, Countess Marie Catherine d’Aulnoy criticised the French royal court, its customs and conventions, which deprived women of agency and liberty. Reclaimed for feminism, the witch figure in the 1970s became a patroness of the American W.I.T.C.H. groups and the feminist magazine Sorcières. In turn, the fairy figure watched over queer RadicalFaeries. Tapped into by women and queers – belittled subjects that, like fantasy itself, do not fit within the patriarchal vision of the world – the sphere of what is discredited as false may become space of freedom and power brimming with potentiality.
During the January Feminist Seminar, we will to consider what kind of possibilities of developing new futures are offered by non-truth. We want to talk about imagined visions that may become mainstays or laboratories of new thoughts and languages as well as reservoirs of alternative forms of life, identity and functioning in the world. We will ask about the role of fantasy in the process of reclaiming – queering and herstorying – the past and criticising the current wrongful and unilateral ways of defining, sensing and narrating the world; the role of saying what cannot be said aloud or cannot be stated in a “rational” language. We also want to enquire about fantastical figures that became tools of emancipation in the hands of women and queers.
The Seminar will accompany the exhibition „Poland 2410”, artist: Julia Woronowicz, curator: Małgorzata Król, 16 December 2022–10 February 2023, lokal_30
pic: Iwona Demko, „Female students during painting classes in the studio of Professor Józefa Mehoffer, Academy of Fine Arts in Krakow, December 1933”, from the „Real Impossibility” series, 2020.
Visible in the background (the furthest) Zofia Sieniawska-Majewska (paintress), Iwona Demko (visual artist), Irena Lorentowicz (paintress, scenographer), Maria Prawdzic-Szczawińska (paintress), Zofia Piramowicz (paintress) as Józefa Mehoffer.
Original caption: „Students during painting classes in the studio of Professor Józef Mehoffer”, Academy of Fine Arts in Krakow. National Digital Archives, sign.: 1-N-3152-6, 1-K-4651, 1-K- 5174a, 1-K-4086, 1-K-5358,51-772-3.
W ostatnich latach obserwujemy wzrost postaw dyskryminacyjnych, przemocy państwa wobec obywatelek i obywateli, oraz narastającą wrogość między grupami społecznymi wywodzącymi się z różnych środowisk. Do niedawna uważaliśmy, że „Zachód” do którego z wielkim uporem jako kraj dążyliśmy, w ogólnym rozrachunku, jest ostoją wartości demokratycznych i poszanowania praw człowieka. Tymczasem po praz kolejny okazuje się, że prawa raz zdobyte nie są zagwarantowane na zawsze. W Polsce paradoksalnie wraz z nastaniem ustroju demokratycznego zaczęto kobietom stopniowo odbierać prawa reprodukcyjne, co obecnie doprowadza do ofiar śmiertelnych wśród kobiet w ciąży, których zastraszeni lekarze boją się ratować. Sytuacja ta wydaje się jeszcze bardziej przerażająca po wyroku Sądu Najwyższego USA, w wyniku którego kobiety tracą konstytucyjne prawo aborcji.
W obliczu tych wszystkich nadużyć, jak również niestabilnej sytuacji geopolitycznej i wojny tuż za naszą granicą, w której jako taktyka stosowana jest seksualna przemoc wobec kobiet i dzieci, nasuwa się pytanie, jakie znaczenie mają nasze działania w polu sztuki? A jeśli tak, to jak działać w czasie, kiedy systemowo w Polsce rozmontowywane są instytucje kultury? Gdzie szukać wsparcia? Być może jest to czas, kiedy figura indywidualnego artysty skoncentrowanego na własnej sztuce i karierze schodzi na dalszy plan, a ujawnia się potencjał kolektywnych działań w i wobec otaczającej rzeczywistości.
Podczas kolejnego Seminarium Feministycznego chcemy zastanowić się nad kolektywnymi działaniami inspirowanymi przez kobiety w sztuce, współpracą między artystkami, teoretyczkami, a także między kobietami ze środowisk sztuki i innymi grupami społecznymi. Zaprosiłyśmy prelegentki, chcące się podzielić zarówno historią i tradycją takich ruchów, jak współczesnymi praktykami. Interesują nas kolektywne działania w różnych obszarach, w tym z osobami i środowiskami z zagranicy. Jak do nich doszło, jak przebiegają, jakie wnoszą wartości, jakie wnioski można wyciągnąć z nich na przyszłość? I wreszcie jak osoby, które identyfikują się jako kobiety mogą tworzyć dobre praktyki współpracy, więzi, długotrwałych relacji i wzajemnego wsparcia. Chcemy również poruszyć kwestię współpracy kobiet z różnych środowisk i zadać pytanie na ile jest możliwa współpraca między kobietami ponad narzuconymi nam przez patriarchat podziałami i schematami.
2. Karolina Majewska-Guede, „Dzialania niemieckiego kolektywu Kunstlerinnen Gruppe Erfurt”
3. Dorota Walentynowicz, „FF – międzynarodowa wspólnota artystek: w działaniu, w dzieleniu, w rozmowach i w marzeniach”
4. Anka Leśniak, „Frakcja – międzypokoleniowa grupa artystek. Budowanie więzi w polu sztuki”
5. Joan Snitzer, „A.I.R. Gallery (Artists in Residence, Inc.): 50 lat pierwszego kobiecego kolektywu artystycznego w USA”
photo:
NEW FUCK PARADE
Katharina von Dolffs, Julia Phillips
for/ dla:
Temporary Autonomous Zone 3 // Strefa Tymczasowo Autonomiczna 3
24 projects in 24 hours // 24 projekty w 24 godziny4. – 5.10.2014Teatr Studio / Galeria Studio / Pl. Defilad 1, PKiN, Warszawa
http://fffffff.org/taz3/
Image by Kasia Chmura-Cegielkowska
Courtesy of Teatr Studio, Warszawa
Recent years have witnessed a surge in discriminatory attitudes, state violence against citizens, and growing hostility between social groups originating from various environments. Until recently, we believed that the “West”, which we so stubbornly sought to become part of as a country, was generally a stronghold of democratic values and respect for human rights. Meanwhile, it turns out again that rights acquired once are not guaranteed forever. Paradoxically, the advent of democracy in Polandcoincided with the time when reproductive rights began to be gradually taken away from women, which currently results in fatalities among pregnant women, whom intimidated physicians are afraid to rescue. The situation appears even more terrifying after the ruling of the US Supreme Court, which deprived women of a constitutional right to abortion.
All this abuse as well as the unstable geopolitical situation and the war behind our border, in which sexual violence against women and children is used as a tactic, compel the question about the significance of our activities in the field of art. How to act in an era when cultural institutions in Poland are being systemically dismantled? Where to look for support? Perhaps it is a time when the figure of an individual artist focussed on their own art and career loses significance while collective actions reveal their potential in and towards the surrounding reality.
During the next Feminist Seminar, we wish to reflect on collective activities inspired by women in art, collaboration between artists, theorists, and between women from the art circles and other social groups. We invited submissions concerning the history and tradition of such movements as well as contemporary practices. We take an interest in collective actions in various fields, including those with people and milieus from abroad. How did they come about, what course do they take, what values do they contribute, and what conclusions can be drawn from them for the future? Finally, how can people who identify as women form good practices of collaboration, establishing connections, long-term relations and offering mutual support? We also want to address the vital question of collaboration between women from various circles and ask about the extent to which women’s cooperation is possible beyond the divisions and schemas imposed by patriarchy.
Presentations:
1. Karolina Majewska-Guede, „Activities of the German collective Kunstlerinnen Gruppe Erfurt”
2. Collective Skirts of Freedom, „From the skirt of life to the skirt of liberation. Patchwork as a symbol of female solidarity”
3. Dorota Walentynowicz, „FF International collective of female artists „
4. Anka Leśniak, „Frakcja – an intergenerational group of women artists. Building bonds in the field of art”
5. Joan Snitzer, „A.I.R. Gallery (Artists in Residence, Inc.): A brief 50-year history of the first women’s art collective in the USA”
photo:
NEW FUCK PARADE
Katharina von Dolffs, Julia Phillips
for/ dla:
Temporary Autonomous Zone 3 // Strefa Tymczasowo Autonomiczna 3
24 projects in 24 hours // 24 projekty w 24 godziny4. – 5.10.2014Teatr Studio / Galeria Studio / Pl. Defilad 1, PKiN, Warszawa
http://fffffff.org/taz3/
Image by Kasia Chmura-Cegielkowska
Courtesy of Teatr Studio, Warszawa
15 października 2022
15:00 – 18:00 CEST, 9:00 – 12:00 EDT
online:https://zoom.us/j/99637728971
Meeting ID: 996 3772 8971
15 October 2022
3 PM – 6 PM CEST, 9 AM-NOON EDT
online:https://zoom.us/j/99637728971
Meeting ID: 996 3772 8971
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXVI Seminarium Feministyczne:
O alternatywnych sposobach opowiadania świata
14 stycznia 2023, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
Świat strukturyzują dyskursy, mające określony, własny podmiot i zbiór pojęć, prawd oraz rozpoznań decydujących o tym, co jest, a co nie jest rzeczywiste. W świecie, w którym panuje dyskurs patriarchalny podmiotem jest mężczyzna, a więc przeszłość opowiadana jest na sposób męski, przyszłość wyobrażana w męskich kategoriach, męski jest język oraz to, co dozwolone, słuszne, prawdziwe i możliwe. To, co nie mieści się w obrębie patriarchalnej opowieści o świecie, wkładane jest między bajki. W jaki sposób w takim świecie, będąc podmiotem niemęskim i/lub nieheteronormatywnym, mówić i samostanowić o sobie, wyrażać siebie i swoje zdanie, snuć marzenia i konstruować feministyczno-queerowe przyszłości?
Jedną z odpowiedzi jest język bajki i bliskich jej legendy, bujdy, bredni, tego, co nierealne, wyobrażone lub kontrfaktyczne, a także feministyczna spekulacyjna fabuła. To, co nie wpisuje się w “racjonalną” i jedynie prawdziwą, patriarchalną wizję świata, ma wobec niej potencjał wywrotowy. Hrabina Marie Catherine d’Aulnoy pisząc w XVII w. Les Contes des Fées, krytykowała dwór francuski, panujące na nim zwyczaje i konwencje, które odbierały kobietom sprawczość i wolność. Odzyskana dla feminizmu figura wiedźmy stała się w latach 70-tych matronką amerykańskich grup W.I.T.C.H. czy francuskiego feministycznego magazynu Sorcières. Wróżka czuwała nad queerowymi RadicalFaeries. Sfera tego, co zdyskredytowane jako nieprawdziwe, w rękach kobiet i queerów – podmiotów deprecjonowanych, które podobnie jak sama fantazja nie pasują do patriarchalnej wizji świata, może stanowić przepełnioną potencjalnościami przestrzeń wolności i siły.
Podczas styczniowego Seminarium Feministycznego chciałybyśmy rozważyć jakiego rodzaju możliwości opracowywania nowych przyszłości oferuje nieprawda, porozmawiać o wyobrażeniach, które stanowić mogą ostoję czy być laboratoriami dla nowych myśli i języków oraz rezerwuarami alternatywnych form życia, tożsamości i funkcjonowania w świecie. Będziemy pytać o rolę fantazji w procesie odzyskiwania – queerowania i herstoryzowania – przeszłości oraz poddawania krytyce obecnych, krzywdzących i jednostronnych, sposobów nazywania, odczuwania i narratywizowania świata, opowiadania tego, czego powiedzieć głośno nie wolno lub nie da się wyrazić “racjonalnym” językiem oraz o figury fantastyczne, które stały się narzędziami emancypacji kobiet i queerów.
autorka tekstu: Małgorzata Król
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać informację o wystąpieniu oraz notkę o osobie autorskiej oraz zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 30.12.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Seminarium będzie wydarzeniem towarzyszącym wystawie “Polska 2410”, artystka: Julia Woronowicz, kuratorka: Małgorzata Król, 16.12.2022-10.02.2023, lokal_30
CFP XXVI Feminist Seminar:
On the Alternative Ways of Telling the World
January 2023, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
The world is structured by discourses that have their own specified subject and a collection of concepts, truths and observations that determine what is real and what is not. In a world dominated by patriarchal discourse, the subject is a man, and therefore the past is told in a male way, the future is imagined in male categories, language is male, and so are things that are allowed, right, true and possible. What falls outside the scope of the patriarchal story of the world is treated like a fairy tale. As a non-male and/or non-heteronormative subject in such a world, how can one talk about and self-determine oneself, express oneself and one’s opinions, dream and construct feminist-queer futures?
One of the answers is the language of fairy tale and its kindred legend, tall story, nonsense, the unreal, the imagined or counterfactual, and feminist speculative storyline. Everything that does not match the “rational” and only true, patriarchal vision of the world carries a subversive potential in relation to that vision. Writing Les Contes des Fées in the 17th century, Countess Marie Catherine d’Aulnoy criticised the French royal court, its customs and conventions, which deprived women of agency and liberty. Reclaimed for feminism, the witch figure in the 1970s became a patroness of the American W.I.T.C.H. groups and the feminist magazine Sorcières. In turn, the fairy figure watched over queer RadicalFaeries. Tapped into by women and queers – belittled subjects that, like fantasy itself, do not fit within the patriarchal vision of the world – the sphere of what is discredited as false may become space of freedom and power brimming with potentiality.
During the January Feminist Seminar, we would like to consider what kind of possibilities of developing new futures are offered by non-truth. We want to talk about imagined visions that may become mainstays or laboratories of new thoughts and languages as well as reservoirs of alternative forms of life, identity and functioning in the world. We will ask about the role of fantasy in the process of reclaiming – queering and herstorying – the past and criticising the current wrongful and unilateral ways of defining, sensing and narrating the world; the role of saying what cannot be said aloud or cannot be stated in a “rational” language. We also want to enquire about fantastical figures that became tools of emancipation in the hands of women and queers.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and one image illustrating the presentation, not later than 30 December 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
The Seminar will accompany the exhibition Poland 2410, artist: Julia Woronowicz, curator: Małgorzata Król, 16 December 2022–10 February 2023, lokal_30
Julia Woronowicz, „Husaraka”, „Sarmatka”, olej na płótnie, 2022
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXV Seminarium Feministyczne:
Poza podziałami. Kolektywne działania kobiet poprzez sztukę
15 października 2022, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
W ostatnich latach obserwujemy wzrost postaw dyskryminacyjnych, przemocy państwa wobec obywatelek i obywateli, oraz narastającą wrogość między grupami społecznymi wywodzącymi się z różnych środowisk. Do niedawna uważaliśmy, że „Zachód” do którego z wielkim uporem jako kraj dążyliśmy, w ogólnym rozrachunku, jest ostoją wartości demokratycznych i poszanowania praw człowieka. Tymczasem po praz kolejny okazuje się, że prawa raz zdobyte nie są zagwarantowane na zawsze. W Polsce paradoksalnie wraz z nastaniem ustroju demokratycznego zaczęto kobietom stopniowo odbierać prawa reprodukcyjne, co obecnie doprowadza do ofiar śmiertelnych wśród kobiet w ciąży, których zastraszeni lekarze boją się ratować. Sytuacja ta wydaje się jeszcze bardziej przerażająca po wyroku Sądu Najwyższego USA, w wyniku którego kobiety tracą konstytucyjne prawo aborcji.
W obliczu tych wszystkich nadużyć, jak również niestabilnej sytuacji geopolitycznej i wojny tuż za naszą granicą, w której jako taktyka stosowana jest seksualna przemoc wobec kobiet i dzieci, nasuwa się pytanie, jakie znaczenie mają nasze działania w polu sztuki? A jeśli tak, to jak działać w czasie, kiedy systemowo w Polsce rozmontowywane są instytucje kultury? Gdzie szukać wsparcia? Być może jest to czas, kiedy figura indywidualnego artysty sfokusowanego na własnej sztuce i karierze schodzi na dalszy plan, a ujawnia się potencjał kolektywnych działań w i wobec otaczającej rzeczywistości.
Podczas kolejnego Seminarium Feministycznego chcemy zastanowić się nad kolektywnymi działaniami inspirowanymi przez kobiety w sztuce, współpracą między artystkami, teoretyczkami, a także między kobietami ze środowisk sztuki i innymi grupami społecznymi. Czekamy na zgłoszenia, w których chcecie się podzielić zarówno historią i tradycją takich ruchów, jak współczesnymi praktykami. Interesują nas kolektywne działania w różnych obszarach, w tym z osobami i środowiskami z zagranicy. Jak do nich doszło, jak przebiegają, jakie wnoszą wartości, jakie wnioski można wyciągnąć z nich na przyszłość? I wreszcie jak osoby, które identyfikują się jako kobiety mogą tworzyć dobre praktyki współpracy, więzi, długotrwałych relacji i wzajemnego wsparcia. Chcemy również poruszyć kwestię współpracy kobiet z różnych środowisk i zadać pytanie na ile jest możliwa współpraca między kobietami ponad narzuconymi nam przez patriarchat podziałami i schematami.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 25.09.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
CFP XXV Feminist Seminar:
Beyond the Divisions. Women’s Art-Based Collective Actions
15 October 2022, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
Recent years have witnessed a surge in discriminatory attitudes, state violence against citizens, and a growing hostility between social groups originating from various environments. Until recently, we believed that the “West”, which we so stubbornly sought to become part of as a country, was generally a stronghold of democratic values and respect for human rights. Meanwhile, it turns out again that rights acquired once are not guaranteed forever. Paradoxically, the advent of democracy in Poland coincided with the time when reproductive rights began to be gradually taken away from women, which currently results in fatalities among pregnant women, whom intimidated physicians are afraid to rescue. The situation appears even more terrifying after the ruling of the US Supreme Court, which deprived women of a constitutional right to abortion.
All this abuse as well as the unstable geopolitical situation and the war behind our border, in which sexual violence against women and children is used as a tactic, compel the question about the significance of our activities in the field of art. How to act in an era when cultural institutions in Poland are being systemically dismantled? Where to look for support? Perhaps it is a time when the figure of an individual artist focussed on their own art and career loses significance while collective actions reveal their potential in and towards the surrounding reality.
During the next Feminist Seminar we wish to reflect on collective activities inspired by women in art, collaboration between artists, theorists, and between women from the art circles and other social groups. We invite submissions concerning the history and tradition of such movements as well as contemporary practices. We take an interest in collective actions in various fields, including those with people and milieus from abroad. How did they come about, what course do they take, what values do they contribute, what conclusions can be drawn from them for the future? Finally, how can people who identify as women form good practices of collaboration, establishing connections, long-term relations and offering mutual support. We also want to address the vital question of collaboration between women from various circles and ask about the extent to which women’s cooperation is possible beyond the divisions and schemas imposed by patriarchy.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and at least one image illustrating the presentation, not later than 25 September 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
Ani jednej więcej! Takim hasłem wypełniły się ulice polskich miast jesienią 2021 roku po śmierci 30-letniej kobiety, która stała się jedną z pierwszych ofiar restrykcyjnego prawa aborcyjnego w Polsce. „Ani jednej więcej” – to hasło przeciw przemocy ze względu na płeć. Nawiązując do południowoamerykańskiego „Ni una menos” sprawia, że antyprzemocowy ruch zyskuje wymiar globalny.
Kobietobójstwo, psychiczne i fizyczne znęcanie się, gwałt, molestowanie, kulturowe uzależnienie kobiet od ich mężów, porzucenia kobiet ze względu na ich wiek, „ukryta” przemoc w przestrzeni publicznej, społeczne przemilczenia lub niedowierzania osobom jej doświadczającym, przemoc związana z orientacją seksualną.
Przemocy ze względu na płeć doświadczają tak kobiety, jaki mężczyźni, a także osoby niebinarne, choć z powodu struktury patriarchalnej społeczeństwa, te pierwsze zdecydowanie częściej doświadczają różnych jej form.Przemocą ze względu na płeć jest również działalność ustawodawcza rządów poszczególnych państw zakazujących lub ograniczających prawo do aborcji, a nawet dostęp środków antykoncepcyjnych. Polska wprowadziła niezwykle restrykcyjne prawo antyaborcyjne, lecz także znajduje się na ostatnim miejscuw Europie pod względem dostępności antykoncepcji. Innym ważnym problemem jest celowe ignorowanie lub negowanie zjawiska przemocy domowej, przemocy dokonywanej ze względu na płeć lub orientację seksualną, kobietobójstwa, a także odmowa udzielania dotacji organizacjom niosącym pomoc osobom doświadczającym przemocy czy wreszcie łamanie postanowień międzynarodowych konwencji antyprzemocowych.
Chcemy porozmawiać z Wami na ten niełatwy temat, przyjrzeć się jego percepcji we współczesnej kulturze, pracom tych osób, które być może same doświadczyły przemocy lub podejmują ten temat w swojej twórczości i aktywności. Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację.
Wystąpienia tej edycji:
Dorota Nieznalska „Przemoc jako manifestacja władzy”
Zuzanna Janin „Niktt Ci nie uwierzy Zuzanno”
Monika Weiss „Nirbhaya: Pomnik-antypomnik”
Ta edycja Seminarium będzie towarzyszyła wystawie „Take my Eyes”, która odbywa się w lokalu_30 w dniach 18.02. – 21.04. 2022.
Na zdjęciu: Zuzanna Janin, „Niktt ci nie uwierzy”, 2021-2022, ledon; „TAKOTSUBO (lecząc chorobę złamanego serca)”, 2020, rysunki i kolaże
Not one more! These words resounded through the streets of Polish cities in the autumn of 2021 following the death of the 30-year-old woman who became one of the first victims of the restrictive abortion law in Poland. Not one more is a slogan against gendered violence. In reference to the South American „Ni una menos”, it lends the anti-violence movement a global dimension.
Femicide, psychological and physical abuse, rape, harassment, culturally-sanctioned dependence of women on their husbands, abandoning women because of their age, “hidden” violence in public space, the social practice of silencing or doubting individuals who experience wrongs, homophobic violence. Gender-based violence is experienced by women, men and non-binary individuals, but because of the patriarchal social structure women are most often victims of its various forms.
Gendered violence also includes legislation by state authorities that deny or limit the right to abortion, or even reduce access to contraceptives. Not only has Poland introduced an exceptionally restrictive abortion law, but also sits at the bottom of the list of European countries in terms of access to contraceptives. Another major problem is posed by deliberately ignoring or negating the phenomenon of domestic violence, violence motivated by gender or sexual orientation, femicide, as well as refusing grants for organisations that help people who experience violence and, finally, violating the provisions of international conventions onpreventing and combating violence.
We wish to discuss this difficult topic with you, examine its perception in contemporary culture, take a closer look at works by those who experienced violence themselves or addressthis topic in their practice and activities. Feel cordially invited to submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note and at least one image to illustrate thepaper.
Programme:
Dorota Nieznalska “Violence as a manifestation of power”
Zuzanna Janin “Nobody is going tto believe you, Zuzanna”
Monika Weiss “Nirbhaya: Monument-anti-monument”
This edition of the Seminar will accompany the exhibition “Take my Eyes”, which takes place at lokal_30 (February 18 – April 21 2022).
Photo: Zuzanna Janin, “Niktt Ci nie uwierzy, Zuzanno / Nobody is going to belive you, Zuzanna”, 2021-2022, ledon; “TAKOTSUBO (treating broken heart disease)”, 2020, drawings and collages
9.04.2022, godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
oraz zoom: https://zoom.us/j/98327637002
Identyfikator spotkania: 983 2763 7002
April 9, 3 PM – 6 PM
lokal_30 gallery
and zoom meeting: https://zoom.us/j/98327637002
meeting ID: 983 2763 7002
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na
XXIV Seminarium Feministyczne
Ani jednej więcej
9.04.2022, godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
Ani jednej więcej! Takim hasłem wypełniły się ulice polskich miast jesienią 2021 roku po śmierci 30-letniej kobiety, która stała się jedną z pierwszych ofiar restrykcyjnego prawa aborcyjnego w Polsce. „Ani jednej więcej” – to hasło przeciw przemocy ze względu na płeć. Nawiązując do południowoamerykańskiego „Ni una menos” sprawia, że antyprzemocowy ruch zyskuje wymiar globalny.
Kobietobójstwo, psychiczne i fizyczne znęcanie się, gwałt, molestowanie, kulturowe uzależnienie kobiet od ich mężów, porzucenia kobiet ze względu na ich wiek, „ukryta” przemoc w przestrzeni publicznej, społeczne przemilczenia lub niedowierzania osobom jej doświadczającym, przemoc związana z orientacją seksualną.
Przemocy ze względu na płeć doświadczają tak kobiety, jaki mężczyźni, a także osoby niebinarne, choć z powodu struktury patriarchalnej społeczeństwa, te pierwsze zdecydowanie częściej doświadczają różnych jej form.Przemocą ze względu na płeć jest również działalność ustawodawcza rządów poszczególnych państw zakazujących lub ograniczających prawo do aborcji, a nawet dostęp środków antykoncepcyjnych. Polska wprowadziła niezwykle restrykcyjne prawo antyaborcyjne, lecz także znajduje się na ostatnim miejscuw Europie pod względem dostępności antykoncepcji. Innym ważnym problemem jest celowe ignorowanie lub negowanie zjawiska przemocy domowej, przemocy dokonywanej ze względu na płeć lub orientację seksualną, kobietobójstwa, a także odmowa udzielania dotacji organizacjom niosącym pomoc osobom doświadczającym przemocy czy wreszcie łamanie postanowień międzynarodowych konwencji antyprzemocowych.
Chcemy porozmawiać z Wami na ten niełatwy temat, przyjrzeć się jego percepcji we współczesnej kulturze, pracom tych osób, które być może same doświadczyły przemocy lub podejmują ten temat w swojej twórczości i aktywności. Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację.
Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 27.03.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
Ta edycja Seminarium będzie towarzyszyła wystawie „Take my Eyes”, która odbywa się w lokalu_30 w dniach 18.02. – 21.04. 2022.
Zdjęcie: Regina José Galindo, „La Siesta”, 2016
CFP 24th Feminist Seminar
Not One More
9 April 2022, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw
Not one more! These words resounded through the streets of Polish cities in the autumn of 2021 following the death of the 30-year-old woman who became one of the first victims of the restrictive abortion law in Poland. Not one more is a slogan against gendered violence. In reference to the South American „Ni una menos”, it lends the anti-violence movement a global dimension.
Femicide, psychological and physical abuse, rape, harassment, culturally-sanctioned dependence of women on their husbands, abandoning women because of their age, “hidden” violence in public space, the social practice of silencing or doubting individuals who experience wrongs, homophobic violence. Gender-based violence is experienced by women, men and non-binary individuals, but because of the patriarchal social structure women are most often victims of its various forms.
Gendered violence also includes legislation by state authorities that deny or limit the right to abortion, or even reduce access to contraceptives. Not only has Poland introduced an exceptionally restrictive abortion law, but also sits at the bottom of the list of European countries in terms of access to contraceptives. Another major problem is posed by deliberately ignoring or negating the phenomenon of domestic violence, violence motivated by gender or sexual orientation, femicide, as well as refusing grants for organisations that help people who experience violence and, finally, violating the provisions of international conventions onpreventing and combating violence.
We wish to discuss this difficult topic with you, examine its perception in contemporary culture, take a closer look at works by those who experienced violence themselves or addressthis topic in their practice and activities. Feel cordially invited to submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note and at least one image to illustrate thepaper.
Please send in your submissions not later than on 27 March 2022 to: seminarium.feministyczne@gmail.com.
This edition of the Seminar accompanies the exhibition „Take My Eyes”, on view at lokal_30 from 18 February to 21 April 2022.
Picture: Regina José Galindo, „La Siesta”, 2016
Kobieca seksualność. Za mało o niej mówimy, za mało kształtuje nas same, nasze relacje, naszą działalność zawodową, twórczą, nasze życia. Tymczasem wszechogarniający charakter i totalność kobiecego doświadczenia seksualnego, zatracenie poczucia własnej podmiotowości, jego rozpłynięcie się, niosą potencjał wielkiej zmiany. Ta zmiana może dokonać się na wielu poziomach: politycznym, społecznym, obyczajowym, kulturowym i duchowym.
Dotychczasowe efekty rewolty lat 60. zeszłego wieku przyniosły nam rozczarowanie. Zapomniane zostały nasze potrzeby: wciąż dominuje męskocentryczne, jednowymiarowe i pragmatyczne spojrzenie na seks. Odebranie erotyzmowi jego wymiaru egzystencjalnego, ludzkiego i duchowego, traktowanie ciała jako maszyny z instrukcją obsługi, stało się powodem do dzisiejszego zniechęcenia wolnością seksualną. Obyczajowa rewolta Zachodu ominęła zresztą Polskę szerokim łukiem, a konserwatywne rządy po 1989 roku kobiece ciała potraktowały jako daninę dla Kościoła, niczego bardziej nie pragnąc niż całkowitej kontroli naszej seksualności.
Potrzeba nam nowej praktyki, bazującej na seksualnym doświadczeniu innym niż męskie. Jego zwiazkotwórczy charakter, powiązanie z namiętnością, bliskością, poczuciem bezpieczeństwa, wreszcie niesiony przez niego specyficzny rodzaj poznania – poprzez unię myśli i czucia – ma siłę subwersji i może wysadzić w powietrze współczesny świat z jego pionowymi hierarchiami władzy, kodeksami norm i listami powinności, zakazów oraz nakazów. W tym duchu właśnie pisała Agata Araszkiewicz o kobiecym pożądaniu i popędzie, który otwiera nas na świat i relacje z innymi, który wyzwala kreatywność i chęć przedefiniowywania utartych społecznych schematów.
Nowa rewolucja przyniesie nam usankcjonowanie sposobu odczuwania, w którym pozytywnie wartościowanie są emocje, a życie duchowe i intelektualne nie będą oddzielone od ciała, lecz będą z niego wychodzić.
Czy tak właśnie przebiegnie rewolucja? Czy już widać jej oznaki?
Program:
Justyna Górowska i Ewelina Jarosz, Cyberzaślubiny z krewetkami solankowymi: prezentacja projektu zrealizowanego z założycielkami ruchu ekoseksluanego w USA – Annie Sprinkle i Beth Stephens
Aleksandra Młynarczyk-Gemza, W stronę integracji cienia. Kobiecy foto-rytuał
Hanna Nowicka, Tożsamość wypowiedziana przez ciało
Agnieszka Rayzacher, Namiętność, świadomość, intuicja. Natalia LL oraz Alicja i Bożena Wahl jako pionierki kobiecej rewolucji seksualnej
Dwudziesta trzecia edycja Seminarium Feministycznego odbędzie się w przestrzeni Galerii Studio w Warszawie i będzie towarzyszyć wystawie MATERIA(L)NIE. Alicja Bielawska i Barbara Falender, której kuratorką jest Paulina Olszewska.
Female sexuality. We don’t talk about it enough, it shapes us too little—our relationships, our professional and creative activity, our lives. Meanwhile the all-encompassing nature and totality of female sexual experience and the loss of a sense of one’s own subjectivity— its dissolution—carry potential for great change. This change can take place on many levels: political, social, moral, cultural, and spiritual.
The results of the revolt of the 1960s have so far left us disillusioned. Our needs have been forgotten—a masculine-centred, one-dimensional and pragmatic view of sex still prevails, depriving eroticism of its existential, human and spiritual dimension, treating the body as a machine with an instruction manual. This is the reason for today’s discouragement of sexual freedom.
The moral revolution of the West bypassed Poland by a wide margin, and after 1989 conservative governments treated women’s bodies as dowry for a Church desiring nothing less than total control over our sexuality.
We need a new practice based on sexual experience other than male. Its relationship-building character, its connection with passion, closeness, a sense of security, and ultimately the specific kind of cognition it brings—through a union of thought and feeling—has a power of subversion that can blow apart the contemporary world and its vertical hierarchies of power, codes of norms and lists of duties, orders and prohibitions.
It is in this spirit that Agata Araszkiewicz has written about a female desire and drive that opens us up to the world and to relationships with others, that triggers creativity and a desire to redefine established social patterns.
The new revolution will sanction a way of feeling in which emotions are positively valued, and spiritual and intellectual life will not be separated from the body, but will come from it.
Is this how the revolution will take place? Are there already signs of it?
The twenty-third edition of the Feminist Seminar will take place in the space of Galeria Studio in Warsaw and will accompany the exhibition MATERIA(L)NIE. Alicja Bielawska and Barbara Falender, curated by Paulina Olszewska.
Alicja Wahl, Pelasia, 1974, tusz na papierze, 57,5 x 59 cm
12 lutego 2022, 15:00-18:00
Galeria Studio (pl. Defilad 1, Warszawa) oraz online:https://zoom.us/j/94287995825…
Kod dostępu: 826356
Identyfikator: 942 8799 5825
February 12, 2022
Studio Gallery (pl. Defilad 1, Warsaw) and online:https://zoom.us/j/94287995825…