CFP: XXVIII Seminarium Feministyczne
Z rozkoszą. O radykalnej czułości postpornografii.
17 czerwca 2023
godz. 12.00-15.00
Kino Muranów, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 04.06.2023
Autorstwo terminu “post-porn” przypisuje się pracującej w latach 80. w branży mainstreamowej pornografii Annie Sprinkle, która już wówczas zwróciła uwagę na konieczność stworzenia alternatywy uwzględniającej potrzeby kobiet oraz mniejszości seksualnych, a także odrzucenie uprzedmiotowienia aktorek_ów i zmianę estetyki gatunku na mniej przemocową. W latach 90. ruch proseksualnego feminizmu zyskał na znaczeniu, a o swoje prawa w tej sferze zaczęły upominać się również osoby z niepełnosprawnościami, starsze czy po tranzycji. Z czasem feministyczne porno stało się też pornem queerowym.
Jednocześnie post-porn stał się istotną strategią dla artystek_ów pracujących w obszarze filmu, sztuki wideo, fotografii, obiektu, performansu i wielu innych dziedzin. W latach 90. osoby zaangażowane w feministyczne porno zaczęły organizować własne nagrody i festiwale. Jednym z nich jest organizowany już po raz drugi, w czerwcu 2023, Post Pxrn Festival Warsaw. Jego kuratorka, Aga Szreder i kurator Rafał Żwirek, tak deklarują na stronie festiwalu: Wszyscy mamy ciała i niezbywalne prawo do tego, by się nimi cieszyć i używać ich tak, jak chcemy.
Post-pornografia jest w swych założeniach antykapitalistyczna, anty patriarchalna i antyprzemocowa. Zwraca się przeciw instrumentalnemu traktowaniu osób pracujących w przynoszącym milionowe korzyści przemyśle pornograficznym. Odrzuca również powielanie odrealnionych kanonów seksualnej atrakcyjności, dąży do akceptacji różnorodności, wielości. Upomina się o prawa osób seksworkerskich, a także o prawa reprodukcyjne. Stanowi potężną dawkę wolności, a jednocześnie wskazuje jak o tą wolność, łamiąc systemowe ograniczenia, mamy się upominać. W tym rozumieniu jest ruchem prospołecznym, ruchem radykalnej czułości i troski, którą otacza również istoty nieludzkie i całą planetę, popierając tym samym aktywność osób ekoseksualnych. Istotą post-pornu jest coś więcej niż tylko wywołanie podniecenia seksualnego, ma dostarczać również podniety intelektualnej, a nawet doznań duchowych.
Zapraszamy Was do włączenia się z nami w świętowanie drugiej edycji Post Pxrn Festival Warsaw i nasyłania propozycji 20-minutowych wystąpień związanych z szeroko pojętą postpornografią. Jesteśmy otwarte zarówno na prezentacje teoretyczne, dotyczące sztuk wizualnych oraz filmu, prezentacje własnej twórczości, a także kameralne wystąpienia performatywne. Do zwięzłych zgłoszeń nadsyłanych do 4 czerwca 2023 pod adresem: seminarium.feministyczne@gmail.com prosimy dołączyć jeden jpg (wraz z podpisem) jako ilustrację, którą będziemy mogły wykorzystać w celu promocji XXVIII SemFem.
Ta edycja Seminarium będzie się odbywać w trakcie Post Pxrn Festival Warsaw.
Ilustracja: Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
CFP: 28th Feminist Seminar
17 June 2023
noon – 3 PM
Kino Muranówo, Warsaw
Deadline for submissions: 4 June 2023
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
CFP: XXVII Seminarium Feministyczne
Troska. Troskliwe działania i epistemologie
1 kwietnia 2023
godz. 15.00-18.00
Galeria Studio, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 05.03.2023
„Troska” to tytuł zaproponowany w 1969 roku przez Mierle Laderman Ukeles dla wystawy, która w historii sztuki zachowała się w formie „Manifestu dla Sztuki Utrzymania”. Wystawa „Care” miała składać się z trzech części – osobistej, ogólnej i dotyczącej utrzymania ziemi.
Ukeles rozpoczyna swój manifest od podziału rzeczywistości na pola życia i śmierci. Instynkt śmierci, pisze Ukeles, kojarzy się z separacją, indywidualnością i awangardą: „podążać swoją drogą ku śmierci, robić swoje”. Z kolei instynkt życiowy jest reprezentowany przez jedność, wieczny powrót, utrzymanie gatunku, opiekę, podtrzymujące systemy i działania, równowagę. Ukeles rozróżnia przy tym dwa główne systemy organizacyjne: Postęp i Utrzymanie (Development and Maintenance), gdzie utrzymanie obejmuje nie tylko zrównoważone relacje społeczne i środowisko naturalne (troskę o ziemię), ale także troskę o siebie.
W najbliższym Seminarium Feministycznym powracamy do tematu troski – który Ukeles wprowadziła do sztuki pół wieku temu – jako nigdy nie wyczerpanego i zawsze aktualnego. Troskę interpretujemy wielopoziomowo – odnosząc ją do wszelkiego rodzaju wspierających, powtarzalnych, często niewidocznych czynności, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania danego systemu – takiego jak archiwum, technologia, zasoby, rodzina, środowisko. Troska związana jest zarówno z historią codziennej pracy kobiet, jak i historią sztuki i dorobku artystycznego. Ale troska to też uczucie niepokoju, jakiego doznajemy myśląc o przyszłości.
Podczas XXVII Seminarium Feministycznego zastanawiamy się, w jaki sposób sztuka może aktywować lub reaktywować koncepcje i praktyki troski. Na ile troskliwe wysiłki, działania i epistemologie konstruują i warunkują nasz sposób bycia w świecie? Jak możemy przekierować systemy przemocowe w systemy troskliwe? Jak poprzez sztukę możemy wspólnie troszczyć się o siebie? Jakie relacje mogą wyłonić się dzięki takiemu działaniu? Jak wcielać praktyki opiekuńcze w praktykę artystyczną?
Zapraszamy do nadsyłania propozycji wystąpień, manifestów i prac twórczych, które odpowiadają na temat „Troska”. Odpowiedzi mogą dotyczyć, ale nie ograniczają się do tematów takich jak:
obiekty artystyczne jako obiekty afektu
troska jako czułe spotkanie z archiwami i spuścizną innych artystek i artystów
sztuka jako przestrzeń dla artykulacji wrażliwości i słabości
troska, czyli aktywowanie alternatywnych sposobów produkcji wiedzy: uczenia i oduczania
sztuka i ustanawianie empatycznych relacji między ludźmi oraz między ludźmi a nie-ludźmi
gesty naprawcze: troska jako metoda w artystycznych praktykach przepisywania świata
twórczość a praktyki opiekuńcze
poszukiwanie sprzymierzeńców na styku sztuki i aktywizmu w trosce o inkluzywność w sferze publicznej
horyzontalne strategie pozycjonowania w stosunku do publiczności – w kierunku wspólnego uczenia się
Format:
Prosimy o nadsyłanie krótkich abstraktów 20-minutowych wystąpień wraz z tytułem wystąpienia i notą biograficzną autorki/a oraz zdjęciem ilustrującym wystąpienie.
Kontakt:
Propozycje, zgłoszenia i pytania prosimy przesyłać na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Zdjęcie:
Widok z wystawy Elki Krajewskiej&KrajM i gości “Masz tu być!”. Garderoba projektu Salmy Aldoory, w głębi rysunki autorstwa Agaty Nowickiej. Fot. Adam Gut.
CFP: 27th Feminist Seminar
Care. Caring Actions and Epistemologies
1 April 2023
3 PM – 6 PM
Galeria Studio, Warsaw
Deadline for submissions: 5 March 2023
Care is the title Mierle Laderman Ukeles proposed in 1969 for an exhibition that went down in art history in the form of her Manifesto for Maintenance Art. The show was to comprise three sections: personal, general, and Earth maintenance.
Ukeles begins her manifesto by dividing reality into the spheres of life and death. The death instinct, she writes, brings to mind separation, individuality, the avant-garde: “to follow one’s own path to death, do your own thing”. The life instinct, in turn, is represented by unification, the eternal return, the perpetuation and maintenance of the species, survival systems and operations, equilibrium. Ukeles differentiates between two basic organisational systems: Development and Maintenance, in which the latter embraces not only sustainable social relations and the natural environment (care for the Earth), but also care for oneself.
On the occasion of the next Feminist Seminar, we return to the question of care – introduced in art by Ukeles half a century ago – as something that can never be exhausted and always remains topical. We interpret care from a range of various perspectives, associating it with all kinds of sustaining, repetitive, often invisible activities that are indispensable for the proper functioning of a given system, such as an archive, technology, resources, family, environment. Care relates to both the history of women’s everyday labour and to art history and artistic oeuvre. But care also means a sense of anxiety experienced when thinking about the future.
During the 27th Feminist Seminar, we will reflect on the ways in which art can activate and reactivate the concepts and practices of care. To what extent do caring efforts, actions and epistemologies construct and condition our way of being in the world? How can we re-channel systems of violence into systems of care? How can we use art to care about each other? What relations can emerge from such activities? How to implement care-providing practices in artistic practice?
Feel cordially invited to submit proposals of papers, manifestos and creative works in response to the topic of “Care”. Submissions may concern, but do not have to be limited to such issues as:
art objects as objects of affect
care as a tender encounter with other artists’ archives and estates
art as a space for articulating sensitivity and weakness
care as activating alternative modes of knowledge production: learning and unlearning
art and establishing empathetic relations between people as well as between human and non-human entities
gestures of repair: care as a method in artistic practices of rewriting the world
creative work and care-providing practices
seeking allies at the intersection of art and activism for the sake of inclusivity in the public sphere
horizontal strategies of positioning in relation to the audience – towards learning together
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
View of the exhibition You’ve Got to Be Here! by Elka Krajewska&KrajM and guests. Dressing room designed by Salma Aldoory, with Agata Nowicka’s drawings in the background
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXVI Seminarium Feministyczne:
O alternatywnych sposobach opowiadania świata
14 stycznia 2023, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
Świat strukturyzują dyskursy, mające określony, własny podmiot i zbiór pojęć, prawd oraz rozpoznań decydujących o tym, co jest, a co nie jest rzeczywiste. W świecie, w którym panuje dyskurs patriarchalny podmiotem jest mężczyzna, a więc przeszłość opowiadana jest na sposób męski, przyszłość wyobrażana w męskich kategoriach, męski jest język oraz to, co dozwolone, słuszne, prawdziwe i możliwe. To, co nie mieści się w obrębie patriarchalnej opowieści o świecie, wkładane jest między bajki. W jaki sposób w takim świecie, będąc podmiotem niemęskim i/lub nieheteronormatywnym, mówić i samostanowić o sobie, wyrażać siebie i swoje zdanie, snuć marzenia i konstruować feministyczno-queerowe przyszłości?
Jedną z odpowiedzi jest język bajki i bliskich jej legendy, bujdy, bredni, tego, co nierealne, wyobrażone lub kontrfaktyczne, a także feministyczna spekulacyjna fabuła. To, co nie wpisuje się w “racjonalną” i jedynie prawdziwą, patriarchalną wizję świata, ma wobec niej potencjał wywrotowy. Hrabina Marie Catherine d’Aulnoy pisząc w XVII w. Les Contes des Fées, krytykowała dwór francuski, panujące na nim zwyczaje i konwencje, które odbierały kobietom sprawczość i wolność. Odzyskana dla feminizmu figura wiedźmy stała się w latach 70-tych matronką amerykańskich grup W.I.T.C.H. czy francuskiego feministycznego magazynu Sorcières. Wróżka czuwała nad queerowymi RadicalFaeries. Sfera tego, co zdyskredytowane jako nieprawdziwe, w rękach kobiet i queerów – podmiotów deprecjonowanych, które podobnie jak sama fantazja nie pasują do patriarchalnej wizji świata, może stanowić przepełnioną potencjalnościami przestrzeń wolności i siły.
Podczas styczniowego Seminarium Feministycznego chciałybyśmy rozważyć jakiego rodzaju możliwości opracowywania nowych przyszłości oferuje nieprawda, porozmawiać o wyobrażeniach, które stanowić mogą ostoję czy być laboratoriami dla nowych myśli i języków oraz rezerwuarami alternatywnych form życia, tożsamości i funkcjonowania w świecie. Będziemy pytać o rolę fantazji w procesie odzyskiwania – queerowania i herstoryzowania – przeszłości oraz poddawania krytyce obecnych, krzywdzących i jednostronnych, sposobów nazywania, odczuwania i narratywizowania świata, opowiadania tego, czego powiedzieć głośno nie wolno lub nie da się wyrazić “racjonalnym” językiem oraz o figury fantastyczne, które stały się narzędziami emancypacji kobiet i queerów.
autorka tekstu: Małgorzata Król
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać informację o wystąpieniu oraz notkę o osobie autorskiej oraz zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 30.12.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Seminarium będzie wydarzeniem towarzyszącym wystawie “Polska 2410”, artystka: Julia Woronowicz, kuratorka: Małgorzata Król, 16.12.2022-10.02.2023, lokal_30
CFP XXVI Feminist Seminar:
On the Alternative Ways of Telling the World
January 2023, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
The world is structured by discourses that have their own specified subject and a collection of concepts, truths and observations that determine what is real and what is not. In a world dominated by patriarchal discourse, the subject is a man, and therefore the past is told in a male way, the future is imagined in male categories, language is male, and so are things that are allowed, right, true and possible. What falls outside the scope of the patriarchal story of the world is treated like a fairy tale. As a non-male and/or non-heteronormative subject in such a world, how can one talk about and self-determine oneself, express oneself and one’s opinions, dream and construct feminist-queer futures?
One of the answers is the language of fairy tale and its kindred legend, tall story, nonsense, the unreal, the imagined or counterfactual, and feminist speculative storyline. Everything that does not match the “rational” and only true, patriarchal vision of the world carries a subversive potential in relation to that vision. Writing Les Contes des Fées in the 17th century, Countess Marie Catherine d’Aulnoy criticised the French royal court, its customs and conventions, which deprived women of agency and liberty. Reclaimed for feminism, the witch figure in the 1970s became a patroness of the American W.I.T.C.H. groups and the feminist magazine Sorcières. In turn, the fairy figure watched over queer RadicalFaeries. Tapped into by women and queers – belittled subjects that, like fantasy itself, do not fit within the patriarchal vision of the world – the sphere of what is discredited as false may become space of freedom and power brimming with potentiality.
During the January Feminist Seminar, we would like to consider what kind of possibilities of developing new futures are offered by non-truth. We want to talk about imagined visions that may become mainstays or laboratories of new thoughts and languages as well as reservoirs of alternative forms of life, identity and functioning in the world. We will ask about the role of fantasy in the process of reclaiming – queering and herstorying – the past and criticising the current wrongful and unilateral ways of defining, sensing and narrating the world; the role of saying what cannot be said aloud or cannot be stated in a “rational” language. We also want to enquire about fantastical figures that became tools of emancipation in the hands of women and queers.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and one image illustrating the presentation, not later than 30 December 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
The Seminar will accompany the exhibition Poland 2410, artist: Julia Woronowicz, curator: Małgorzata Król, 16 December 2022–10 February 2023, lokal_30
Julia Woronowicz, „Husaraka”, „Sarmatka”, olej na płótnie, 2022
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXV Seminarium Feministyczne:
Poza podziałami. Kolektywne działania kobiet poprzez sztukę
15 października 2022, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
W ostatnich latach obserwujemy wzrost postaw dyskryminacyjnych, przemocy państwa wobec obywatelek i obywateli, oraz narastającą wrogość między grupami społecznymi wywodzącymi się z różnych środowisk. Do niedawna uważaliśmy, że „Zachód” do którego z wielkim uporem jako kraj dążyliśmy, w ogólnym rozrachunku, jest ostoją wartości demokratycznych i poszanowania praw człowieka. Tymczasem po praz kolejny okazuje się, że prawa raz zdobyte nie są zagwarantowane na zawsze. W Polsce paradoksalnie wraz z nastaniem ustroju demokratycznego zaczęto kobietom stopniowo odbierać prawa reprodukcyjne, co obecnie doprowadza do ofiar śmiertelnych wśród kobiet w ciąży, których zastraszeni lekarze boją się ratować. Sytuacja ta wydaje się jeszcze bardziej przerażająca po wyroku Sądu Najwyższego USA, w wyniku którego kobiety tracą konstytucyjne prawo aborcji.
W obliczu tych wszystkich nadużyć, jak również niestabilnej sytuacji geopolitycznej i wojny tuż za naszą granicą, w której jako taktyka stosowana jest seksualna przemoc wobec kobiet i dzieci, nasuwa się pytanie, jakie znaczenie mają nasze działania w polu sztuki? A jeśli tak, to jak działać w czasie, kiedy systemowo w Polsce rozmontowywane są instytucje kultury? Gdzie szukać wsparcia? Być może jest to czas, kiedy figura indywidualnego artysty sfokusowanego na własnej sztuce i karierze schodzi na dalszy plan, a ujawnia się potencjał kolektywnych działań w i wobec otaczającej rzeczywistości.
Podczas kolejnego Seminarium Feministycznego chcemy zastanowić się nad kolektywnymi działaniami inspirowanymi przez kobiety w sztuce, współpracą między artystkami, teoretyczkami, a także między kobietami ze środowisk sztuki i innymi grupami społecznymi. Czekamy na zgłoszenia, w których chcecie się podzielić zarówno historią i tradycją takich ruchów, jak współczesnymi praktykami. Interesują nas kolektywne działania w różnych obszarach, w tym z osobami i środowiskami z zagranicy. Jak do nich doszło, jak przebiegają, jakie wnoszą wartości, jakie wnioski można wyciągnąć z nich na przyszłość? I wreszcie jak osoby, które identyfikują się jako kobiety mogą tworzyć dobre praktyki współpracy, więzi, długotrwałych relacji i wzajemnego wsparcia. Chcemy również poruszyć kwestię współpracy kobiet z różnych środowisk i zadać pytanie na ile jest możliwa współpraca między kobietami ponad narzuconymi nam przez patriarchat podziałami i schematami.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 25.09.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
CFP XXV Feminist Seminar:
Beyond the Divisions. Women’s Art-Based Collective Actions
15 October 2022, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
Recent years have witnessed a surge in discriminatory attitudes, state violence against citizens, and a growing hostility between social groups originating from various environments. Until recently, we believed that the “West”, which we so stubbornly sought to become part of as a country, was generally a stronghold of democratic values and respect for human rights. Meanwhile, it turns out again that rights acquired once are not guaranteed forever. Paradoxically, the advent of democracy in Poland coincided with the time when reproductive rights began to be gradually taken away from women, which currently results in fatalities among pregnant women, whom intimidated physicians are afraid to rescue. The situation appears even more terrifying after the ruling of the US Supreme Court, which deprived women of a constitutional right to abortion.
All this abuse as well as the unstable geopolitical situation and the war behind our border, in which sexual violence against women and children is used as a tactic, compel the question about the significance of our activities in the field of art. How to act in an era when cultural institutions in Poland are being systemically dismantled? Where to look for support? Perhaps it is a time when the figure of an individual artist focussed on their own art and career loses significance while collective actions reveal their potential in and towards the surrounding reality.
During the next Feminist Seminar we wish to reflect on collective activities inspired by women in art, collaboration between artists, theorists, and between women from the art circles and other social groups. We invite submissions concerning the history and tradition of such movements as well as contemporary practices. We take an interest in collective actions in various fields, including those with people and milieus from abroad. How did they come about, what course do they take, what values do they contribute, what conclusions can be drawn from them for the future? Finally, how can people who identify as women form good practices of collaboration, establishing connections, long-term relations and offering mutual support. We also want to address the vital question of collaboration between women from various circles and ask about the extent to which women’s cooperation is possible beyond the divisions and schemas imposed by patriarchy.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and at least one image illustrating the presentation, not later than 25 September 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na
XXIV Seminarium Feministyczne
Ani jednej więcej
9.04.2022, godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
Ani jednej więcej! Takim hasłem wypełniły się ulice polskich miast jesienią 2021 roku po śmierci 30-letniej kobiety, która stała się jedną z pierwszych ofiar restrykcyjnego prawa aborcyjnego w Polsce. „Ani jednej więcej” – to hasło przeciw przemocy ze względu na płeć. Nawiązując do południowoamerykańskiego „Ni una menos” sprawia, że antyprzemocowy ruch zyskuje wymiar globalny.
Kobietobójstwo, psychiczne i fizyczne znęcanie się, gwałt, molestowanie, kulturowe uzależnienie kobiet od ich mężów, porzucenia kobiet ze względu na ich wiek, „ukryta” przemoc w przestrzeni publicznej, społeczne przemilczenia lub niedowierzania osobom jej doświadczającym, przemoc związana z orientacją seksualną.
Przemocy ze względu na płeć doświadczają tak kobiety, jaki mężczyźni, a także osoby niebinarne, choć z powodu struktury patriarchalnej społeczeństwa, te pierwsze zdecydowanie częściej doświadczają różnych jej form.Przemocą ze względu na płeć jest również działalność ustawodawcza rządów poszczególnych państw zakazujących lub ograniczających prawo do aborcji, a nawet dostęp środków antykoncepcyjnych. Polska wprowadziła niezwykle restrykcyjne prawo antyaborcyjne, lecz także znajduje się na ostatnim miejscuw Europie pod względem dostępności antykoncepcji. Innym ważnym problemem jest celowe ignorowanie lub negowanie zjawiska przemocy domowej, przemocy dokonywanej ze względu na płeć lub orientację seksualną, kobietobójstwa, a także odmowa udzielania dotacji organizacjom niosącym pomoc osobom doświadczającym przemocy czy wreszcie łamanie postanowień międzynarodowych konwencji antyprzemocowych.
Chcemy porozmawiać z Wami na ten niełatwy temat, przyjrzeć się jego percepcji we współczesnej kulturze, pracom tych osób, które być może same doświadczyły przemocy lub podejmują ten temat w swojej twórczości i aktywności. Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację.
Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 27.03.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
Ta edycja Seminarium będzie towarzyszyła wystawie „Take my Eyes”, która odbywa się w lokalu_30 w dniach 18.02. – 21.04. 2022.
Zdjęcie: Regina José Galindo, „La Siesta”, 2016
CFP 24th Feminist Seminar
Not One More
9 April 2022, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw
Not one more! These words resounded through the streets of Polish cities in the autumn of 2021 following the death of the 30-year-old woman who became one of the first victims of the restrictive abortion law in Poland. Not one more is a slogan against gendered violence. In reference to the South American „Ni una menos”, it lends the anti-violence movement a global dimension.
Femicide, psychological and physical abuse, rape, harassment, culturally-sanctioned dependence of women on their husbands, abandoning women because of their age, “hidden” violence in public space, the social practice of silencing or doubting individuals who experience wrongs, homophobic violence. Gender-based violence is experienced by women, men and non-binary individuals, but because of the patriarchal social structure women are most often victims of its various forms.
Gendered violence also includes legislation by state authorities that deny or limit the right to abortion, or even reduce access to contraceptives. Not only has Poland introduced an exceptionally restrictive abortion law, but also sits at the bottom of the list of European countries in terms of access to contraceptives. Another major problem is posed by deliberately ignoring or negating the phenomenon of domestic violence, violence motivated by gender or sexual orientation, femicide, as well as refusing grants for organisations that help people who experience violence and, finally, violating the provisions of international conventions onpreventing and combating violence.
We wish to discuss this difficult topic with you, examine its perception in contemporary culture, take a closer look at works by those who experienced violence themselves or addressthis topic in their practice and activities. Feel cordially invited to submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note and at least one image to illustrate thepaper.
Please send in your submissions not later than on 27 March 2022 to: seminarium.feministyczne@gmail.com.
This edition of the Seminar accompanies the exhibition „Take My Eyes”, on view at lokal_30 from 18 February to 21 April 2022.
Picture: Regina José Galindo, „La Siesta”, 2016
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na
XXIII Seminarium Feministyczne
Rozkosz, twórczość, spełnienie. O potrzebie kobiecej rewolucji seksualnej
12 lutego 2022
Galeria Studio (pl. Defilad 1, Warszawa) oraz online
Kobieca seksualność. Za mało o niej mówimy, za mało kształtuje nas same, nasze relacje, naszą działalność zawodową, twórczą, nasze życia. Tymczasem wszechogarniający charakter i totalność kobiecego doświadczenia seksualnego, zatracenie poczucia własnej podmiotowości, jego rozpłynięcie się, niosą potencjał wielkiej zmiany. Ta zmiana może dokonać się na wielu poziomach: politycznym, społecznym, obyczajowym, kulturowym i duchowym.
Dotychczasowe efekty rewolty lat 60. zeszłego wieku przyniosły nam rozczarowanie. Zapomniane zostały nasze potrzeby: wciąż dominuje męskocentryczne, jednowymiarowe i pragmatyczne spojrzenie na seks. Odebranie erotyzmowi jego wymiaru egzystencjalnego, ludzkiego i duchowego, traktowanie ciała jako maszyny z instrukcją obsługi, stało się powodem do dzisiejszego zniechęcenia wolnością seksualną. Obyczajowa rewolta Zachodu ominęła zresztą Polskę szerokim łukiem, a konserwatywne rządy po 1989 roku kobiece ciała potraktowały jako daninę dla Kościoła, niczego bardziej nie pragnąc niż całkowitej kontroli naszej seksualności.
Potrzeba nam nowej praktyki, bazującej na seksualnym doświadczeniu innym niż męskie. Jego zwiazkotwórczy charakter, powiązanie z namiętnością, bliskością, poczuciem bezpieczeństwa, wreszcie niesiony przez niego specyficzny rodzaj poznania – poprzez unię myśli i czucia – ma siłę subwersji i może wysadzić w powietrze współczesny świat z jego pionowymi hierarchiami władzy, kodeksami norm i listami powinności, zakazów oraz nakazów. W tym duchu właśnie pisała Agata Araszkiewicz o kobiecym pożądaniu i popędzie, który otwiera nas na świat i relacje z innymi, który wyzwala kreatywność i chęć przedefiniowywania utartych społecznych schematów.
Nowa rewolucja przyniesie nam usankcjonowanie sposobu odczuwania, w którym pozytywnie wartościowanie są emocje, a życie duchowe i intelektualne nie będą oddzielone od ciała, lecz będą z niego wychodzić.
Czy tak właśnie przebiegnie rewolucja? Czy już widać jej oznaki?
Dwudziesta trzecia edycja Seminarium Feministycznego odbędzie się w przestrzeni Galerii Studio w Warszawie i będzie towarzyszyć wystawie MATERIA(L)NIE. Alicja Bielawska i Barbara Falender, której kuratorką jest Paulina Olszewska.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać informację o wystąpieniu oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 29.01.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
zdjęcie: Barbara Falender, Poduszka erotyczna, 1974, marmur karraryjski, 18 x 18 x 14 cm, fot. Błażej Pindor
This is a cordial invitation to submit your proposals to
the 23rd Feminist Seminar
Pleasure, creation, fulfillment. On the need for a female sexual revolution
12 February 2022
Studio Gallery and online
Female sexuality. We don’t talk about it enough, it shapes us too little—our relationships, our professional and creative activity, our lives. Meanwhile the all-encompassing nature and totality of female sexual experience and the loss of a sense of one’s own subjectivity— its dissolution—carry potential for great change. This change can take place on many levels: political, social, moral, cultural, and spiritual.
The results of the revolt of the 1960s have so far left us disillusioned. Our needs have been forgotten—a masculine-centred, one-dimensional and pragmatic view of sex still prevails, depriving eroticism of its existential, human and spiritual dimension, treating the body as a machine with an instruction manual. This is the reason for today’s discouragement of sexual freedom.
The moral revolution of the West bypassed Poland by a wide margin, and after 1989 conservative governments treated women’s bodies as dowry for a Church desiring nothing less than total control over our sexuality.
We need a new practice based on sexual experience other than male. Its relationship-building character, its connection with passion, closeness, a sense of security, and ultimately the specific kind of cognition it brings—through a union of thought and feeling—has a power of subversion that can blow apart the contemporary world and its vertical hierarchies of power, codes of norms and lists of duties, orders and prohibitions.
It is in this spirit that Agata Araszkiewicz has written about a female desire and drive that opens us up to the world and to relationships with others, that triggers creativity and a desire to redefine established social patterns.
The new revolution will sanction a way of feeling in which emotions are positively valued, and spiritual and intellectual life will not be separated from the body, but will come from it. Is this how the revolution will take place? Are there already signs of it?
The twenty-third edition of the Feminist Seminar will take place in the space of Galeria Studio in Warsaw and will accompany the exhibition MATERIA(L)NIE. Alicja Bielawska and Barbara Falender, curated by Paulina Olszewska.
We invite you to submit proposals for 20-minute presentations, which should include information about the presentation and a note about the author and at least one photo illustrating the presentation. Please send your submissions by 29.01.2022 to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Pictured: Barbara Falender, Erotic Pillow, 1974, Carrara marble, 18 x 18 x 14 cm, photo by Błażej Pindor
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na
XXII Seminarium Feministyczne
“Na granicy”
11 grudnia 2021
lokal_30 oraz online
Od blisko dwóch miesięcy mamy w Polsce do czynienia z jednym poważniejszych kryzysów humanitarnych. Na naszej wschodniej granicy umierają lub trzęsą się ze skrajnego wyczerpania, zimna, głodu, a przede wszystkim ze strachu ludzie, których jedyną winą jest to, że mieli nadzieję na lepsze życie. Go back! Słyszą od funkcjonariuszy Straży Granicznej. Go back! Słyszą od wielu mieszkańców pasa przygranicznego. Zakładnicy szalonego satrapy, pionki w ohydnej politycznej rozgrywce, w której celem graczy jest uzyskać dla siebie jak najwięcej niezależnie od kosztów humanitarnych. To ci, dla których zarodek w ciele kobiety jest cenniejszy niż życie kilkuletniego dziecka, bo ten zarodek to „nasz” człowiek, a to dziecko jest „ich” dzieckiem.
Agnieszka Holland w czasie ceremonii wręczenia jej Platynowych Lwów na tegorocznym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni wykorzystała okazję by w imieniu swoim i, jak się później okazało, wielu innych artystek i artystów, wypowiedzieć publicznie te ważne słowa:
– Moje filmy mówiły o pogardzie i nienawiści, o reżimach dzielących ludzi, politykach, którzy grają strachem i manipulują opinią publiczną, o skorumpowanych mediach. Miałam świadomość, że ten czas nie minął, ale zasnął i może się obudzić, jeśli nie będziemy czujni. To się niestety dzieje. Szczepionka Holocaustu i gułagów przestała działać – powiedziała. – Trudno mi się cieszyć naszym świętem, kiedy to samo dzieje się niedaleko, na naszych granicach, gdzie ludzie umierają z zimna w lesie, tylko dlatego, że są inni. Dzieje się to za naszym przyzwoleniem. Żadne demokratyczne państwo nie może pozwolić na to, żeby bezbronni i niewinni ludzie umierali na jego granicach. Umierali w milczeniu, jak bohaterowie moich filmów. Nie godzę się na to, żeby Straż Graniczna grała rolę strażników muru berlińskiego, a miejscowa ludność – donosicieli. Stan wyjątkowy został wprowadzony, żeby nie było śladów. Mam nadzieję, że człowieczeństwo wciąż będzie dla nas najważniejsze.
Tak jak znakomita reżyserka czujemy, że przyszedł czas szczególnej próby dla wszystkich nas – obywatelek i obywateli, a także ludzi kultury, których rola w takich sytuacjach jest zawsze szczególna. Nie każda_y ma autorytet i możliwość dotarcia ze swoim przesłaniem jak Agnieszka Holland, wiemy jednak, że wśród nas jest wiele osób, które poprzez swoją sztukę i działania odnoszą się do podsycanego przez polski rząd lęku przed innym. Pragniemy spotkać się z Wami w czasie SemFem i podyskutować o tym co możemy zrobić żeby zahamować falę strachu i nienawiści. Chcemy dowiedzieć się o Waszych projektach i działaniach, przykładach aktywności z innych krajów. W tym, jak i w innych momentach powinnyśmy być razem – dzielić się doświadczeniem i świadomością, że żaden człowiek nie jest nielegalny.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać informację o wystąpieniu oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację.
Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 25.11.2021 na adres:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
W związku z tematem kolejnego Seminarium Feministycznego „Na granicy” zapraszamy wszystkie zainteresowane osoby do zgłaszania tekstów. Najciekawsze z nich zostaną zamieszczone na stronie internetowej www.semfem.pl.
Objętość nie powinna przekraczać 10 tysięcy znaków wraz ze spacjami. Tekst wybrany do publikacji zostanie opublikowany w języku polskim oraz angielskim. Zapewniamy tłumaczenie. W miarę możliwości prosimy o załączanie materiału ilustracyjnego. Za publikację przewidziane jest wynagrodzenie. Teksty prosimy nadsyłać na adres seminariumfeministyczne@gmail.com.
Termin: do 30 listopada.
This is a cordial invitation to submit your proposals to
the 22nd Feminist Seminar
“On the Border”
11 December 2021
lokal_30 and online
The last two months have seen one of the most serious humanitarian crises in Poland. On our eastern border people are dying or trembling with extreme exhaustion, cold, hunger and above all fear. Their only fault is that they were hoping for a better life. Go back! – they hear from Border Guard officers. Go back! – they hear from many residents of the border zone. Hostages held by a mad tyrant, pawns in a disgusting political game, where the stake is to win as much as possible regardless of humanitarian costs. There are people for whom the embryo in a woman’s body is more precious than the life of a several-year-old child, because that embryo is “our” human, and that child is “their” child.
During the Platinum Lion Award ceremony at this year’s Gdynia Film Festival, Agnieszka Holland seized to opportunity to share these important words in her own name and, as it later turned out, on behalf of many other artists:
–My films talked about contempt and hatred, about regimes that divide people into better and worse, about fearmongering politicians who manipulate public opinion, about corrupted media. I was aware that this time did not end, but only fell asleep and could come back at any moment if we are not careful enough. This is unfortunately happening. The vaccines of the Holocaust and the gulags are no longer working. It is difficult for me to enjoy our holiday today if I realise that something like this is happening very close to us, on our border. That people die there, whose main sin is that they are different. This is happening with our consent. No democratic state can allow innocent people to die on its borders. Die in silence like the protagonists of my films. I do not agree to cast Polish border guards as guards of the Berlin Wall. I do not accept that the local people play the role of informers. The state of emergency has been introduced so that there are no traces. I hope that humanity will still be the most important thing for us.
Just like this eminent film director, we feel that the time has come of a special test for all of us citizens, and for people in the cultural sector, who always have a special role to play in such situations. Not everyone hasAgnieszka Holland’s authority and reach to allow them to get their message across, but we know that there are many people among us whose art and activities address the fear of otherness stoked by the Polish government. We wish to meet you at the SemFem and discuss about what can be done to stop the tide of fear and hatred. We wish to learn about your projects and activities, examples of actions from other countries. We should be together now, as in other moments, to share experiences and the awareness that no human being is illegal.
Feel cordially invited to submit your proposals of 20-minute papers, including an abstract, a bio note and at least one image to illustrate the presentation.
Please submit your proposals no later than 25 November 2021 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
In connection with the theme of our next Feminist Seminar: “On the Border”, we invite everyone interested in the topic to submit their texts. The most interesting contributions will be published on the website www.semfem.pl.
The texts should not exceed 10 000 characters with spaces. Selected contributions will be published in Polish and English. We offer translation service. Please attach illustrations whenever possible. Fees will be offered for published texts. Please submit your contributions to: seminariumfeministyczne@gmail.com, not later than 30 November 2021.
W związku z tematem Seminarium Feministycznego „Wiedza wyklęta” zapraszamy wszystkie zainteresowane osoby do zgłaszania tekstów. Najciekawsze z nich zostaną zamieszczone na stronie internetowej www.semfem.pl. Objętość nie powinna przekraczać 10 tysięcy znaków wraz ze spacjami. Tekst wybrany do publikacji zostanie opublikowany w języku polskim oraz angielskim. Zapewniamy tłumaczenie. W miarę możliwości prosimy o załączanie materiału ilustracyjnego. Za publikację przewidziane jest wynagrodzenie.
Oto kilka wybranych, interesujących nas wątków:
– Wiedźma jako reprezentacja osób i postaw kwestionujących patriarchalne, w tym zachodniocentryczne spojrzenie,
– Wiedźma jako figura rebelii, gniewu, buntu wobec zniewolenia;
– Wiedźma jako emanacja bogini, kobiecych mocy, szamanki, znachorki, zielarki, Innego,
– Co to jest „wiedza wyklęta”? rytuał, ezoteryka, herezja, sny, intuicji, niedyskursywne myślenie, mit u początku nowoczesności
Teksty prosimy nadsyłać na adres seminariumfeministyczne@gmail.com. Termin: do 31 lipca.
In connection with the theme of Feminist Seminar: “Cursed Knowledge”, we invite everyone interested in the topic to submit their texts. The most interesting contributions will be published on the website www.semfem.pl.
The texts should not exceed 10 000 characters with spaces. Selected contributions will be published in Polish and English. We offer translation service. Please attach illustrations whenever possible. Fees will be offered for published texts.
Topics of interest include:
– The Witch as a representation of people and attitudes that question the patriarchal, including the Western-centric, perspective;
– The Witch as a figure of rebellion, anger, revolt against enslavement;
– The Witch as an emanation of a goddess, women’s powers, female shamans, witch-doctors, herbalists, the Other;
– Representations of “Witches” that escape patriarchal clichés;
– Ritual, esotericism, heresy, dreams in the context of cursed knowledge.
Please submit your contributions to: seminariumfeministyczne@gmail.com, not later than 31 July 2021.
Darina Alster, Tension, documentation of the performance