Ilustracja: “Spódnice celebrujące wezbranie”, projekt spódnic Cecylia Malik we współpracy z Maruna upcycled, “Przestrzeń rzeką ludziom bezpieczeństwo” 2021, akcja Sióstr Rzek i Fundacji Greenmind w Lubiążu nad Odrą, fot. Tomasz Kaczor
Współdziałanie. O kolektywach i ich sprawczości
Galeria Studio, Warszawa, 25 maja 2025, godz. 12.00-15.00
Czy znacie ten moment, to uczucie, które sprawia, że spotkane osoby myślą tak jak wy i wiecie, że uda się wam coś wspólnie zdziałać? Impuls sprawiający, że grupa ludzi staje się kolektywem? Proces ten może też zachodzić powoli, kiedy np. praca nad konkretnym projektem przeradza się w kolejne wspólne aktywności, zaangażowanie i trwałe więzi, z których wyłania się kolektyw.
W dobie kryzysu humanitarnego i klimatycznego, konfliktów zbrojnych i coraz większego poczucia zagrożenia, bycie razem i wspólne działanie zdaje się być utopijnym, a zarazem jedynym sposobem na przetrwanie. Jak pisze Sarah Ahmed Potrzebujemy siebie nawzajem, żeby przetrwać; musimy być częścią naszego wzajemnego przetrwania. Oddolne inicjatywy społeczne, solidarność, a zarazem otwarcie oczu na brutalną rzeczywistość, jakiej byłyśmy świadkami i uczestniczkami w czasie wybuchu pelnoskalowej wojny w Ukrainie, są tego najlepszym dowodem.
Jednocześnie dawne nierówności i wykluczenia są jeszcze bardziej odczuwalne, przez co intersekcjonalność feminizmu stała się jak nigdy naszą codziennością. W tej sytuacji kolektywne strategie oporu, ale też wspólna troska, praca afektywna, dbałość edukację i lepsze życie również w skali lokalnej zdają się być skutecznym narzędziem zmiany.
Podobny temat podjęłyśmy w 2019 roku w trakcie XI seminarium zatytułowanego Sztuka i aktywizm feministyczny. Te sześć lat zdaje się być całą epoką. My same jako kolektyw SemFem przeszłyśmy zmiany, o których też chciałybyśmy opowiedzieć.
Zapraszamy do podzielenia się Waszymi doświadczeniami związanymi z pracą kolektywną łączącą zaangażowanie w kwestie społeczne i emancypacyjne z praktyką w obrębie kultury wizualnej. Czekamy na propozycje 20-minutowych wystąpień. Do zwięzłych zgłoszeń nadsyłanych do 1 maja 2025 pod adresem: seminariumfeministyczne@gmail.com prosimy dołączyć jeden jpg (wraz z podpisem) jako ilustrację, którą będziemy mogły wykorzystać w celu promocji XXXIV SemFem.
Fot. Tomek Maryks
~
Wystawa Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej
Czas trwania wystawy: 19 października 2024 – 2 luty 2025
Partnerzy: Artystyczna Podróż Hestii, ERGO Hestia, Teatr Studio, Galeria Studio
Matronat: AICA Sekcja Polska, Stowarzyszenie Kongres Kobiet
Matronat honorowy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Mecenat: Arte Agitur, Dariusz Szymczak, Kolekcja Anny Pawelak, Fundacja im. Heinricha Bölla w Warszawie
Matronat medialny: Artinfo.pl, Dzień Dobry Sopot – esopot.pl, Prestiż Magazyn Trójmiejski, SALON, Sens, Magazyn Szum, Trojmiasto.pl, TVP Kultura, wysokieobcasy, Zawsze Pomorze, Zwierciadło
Sfinansowano ze środków Fundacji Artystyczna Podróż Hestii
Dofinansowano ze środków Miasta Sopot
XXXIII Seminarium Feministyczne | Cicho już byłyśmy
Nabór trwa do 20 stycznia 2025!
Seminarium odbędzie się 1 lutego 2025 w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie
Wystawa „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej” spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem różnych środowisk i inspiracją do dyskusji. Nie tylko osoby pracujące w polu sztuki uznały ją za ważne wydarzenie artystyczne – o wystawie pisały zarówno mainstreamowe media, jak i internetowe influencerki i bloggerki, setki osób wrzucały na media społecznościowe relacje ze swojej wizyty w galerii. Każdego dnia przez trzy miesiące przychodziły tu dziesiątki osób, zarówno z Trójmiasta jak i przyjezdnych, nawet z drugiego końca Polski. Publiczność wystawy miała okazję skonfrontować się z przekrojowym zestawieniem prac związanych z tematyką emancypacyjną na różnych polach. Zapewne wiele osób znalazło tu przynajmniej jeden wątek osobisty – dotyczący jej samej lub osób z najbliższego otoczenia.
Dla twórców i twórczyń, których prace pokazywane są na wystawie, feminizm nie jest tylko „trampoliną do artystycznej kariery”, ale przede wszystkim jest modelem współżycia ze światem, który jak się okazuje, znajduje coraz więcej zwolenniczek i zwolenników. Wydarzenia towarzyszące wystawie niejednokrotnie przeradzały się w mikro-platformy aktywizujące uczestniczące w nich osoby. Dlatego mamy poczucie, że warto te doświadczenia zsumować – usiąść przy wspólnym stole i przedyskutować pomysły na realne działania. W Polsce na wielu polach dochodzi do dyskryminacji, a politycy, zajęci przepychankami w komisjach śledczych, nie są w stanie doprowadzić do zmiany społecznej. Musimy przeprowadzić ją same. I mówić o tym głośno.
“Cicho już byłyśmy” to jedno z haseł ogólnopolskich protestów w sprawie przywrócenia praw reprodukcyjnych w Polsce. Taki tytuł nosił też profrekwencyjny spot Inicjatywy Wschód zrealizowany przed ostatnimi wyborami parlamentarnymi. I taki tytuł wybrałyśmy na najbliższe Seminarium Feministyczne. Zaproszenie do udziału w nim kierujemy nie tylko do osób działających w polu sztuki, ale do wszystkich, którym bliskie są współczesne feminizmy. Tym razem nie czekamy na referaty, ale na wszelkiego rodzaju refleksje związane z tematyką prac pokazywanych na wystawie – a także tą, której być może zabrakło. Wszystkie głosy zostaną wysłuchane.
Mamy nadzieję, że galeria sztuki stanie się miejscem, gdzie rodzą się idee, tworzą alianse i wykuwane są konkretne plany działania.
Zgłoszenia mogą dotyczy między innymi tematów takich jak:
- samoorganizacja i kolektywizm
- edukacja powszechna i artystyczna
- inicjatywy ekofeministyczne
- literatura emancypacyjna
- powszechna opieka socjalna i medyczna
- prawa reprodukcyjne i dostęp do aborcji
- wykluczenie ekonomiczne i bieda
- związki partnerskie
- tranzycja
- dyskryminacja w miejscu pracy
- waloryzacja pracy domowej
- wprowadzenie parytetów
- upowszechnienie feminatywów lub form niebinarnych i neutralnych
- popularyzacja dorobku osób doświadczających wykluczenia społecznego
- przemoc domowa, seksualna i ekonomiczna
- praca seksualna
Zgłoszenia zawierające imię, nazwisko oraz krótki (2-3 zdania) zarys problematyki prosimy kierować na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
Na propozycje czekamy do 20 stycznia 2025.
Termin: 23 listopada 2024
Miejsce: Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
Nadchodzące Seminarium Feministyczne odbędzie się w Sopocie przy okazji
wystawy „Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej“. Skupimy się w nim na
sztuce okresu transformacji ustrojowej w Polsce, oraz współczesnym projektom
artystycznym, przyglądającym się temu okresowi.
Transformacja ustrojowa to czas pełen sprzeczności. Kierunek gospodarczej
transformacji – od gospodarki socjalistycznej do rynkowej – był jedynym pewnikiem.
Reszta wektorów zmian rozbiegała się w różne strony.
Transformacja miała płeć i to właśnie kobiety okazały się być dziećmi zjedzonymi
przez rewolucje, tracąc pracę zawodową oraz publiczny system wsparcia, który
zapewniał opiekę nad dzieckiem i regulowany czas pracy. To, co uważano za
przywileje w państwie socjalistycznym, w którym praca była obowiązkowa, w
państwie demokratycznym i gospodarce rynkowej, okazało się dyskryminacją ze
względu na płeć, stymulującą powrót do tradycyjnej formy rodziny. W kwestii praw
kobiet to transformacja okazała się regresem. Debata aborcyjna była pierwszym i
najbardziej radykalnym etapem kształtowania się polskiej sfery publicznej.
Po 1989 powstała feministyczna historia sztuki oraz sztuka zajmująca się
problemami tożsamości, w tym tożsamości płciowej. Pojawiło się określenie gender i
powstały gender studies. Z drugiej strony w niepamięć poszły osiągnięcia
socjalistycznej emancypacji i socjologii. W tym czasie powstała sztuka krytyczna,
która poprzez prowokacje i niekiedy przemoc pragnęła edukować społeczeństwo do
wolności, demokracji i pluralizmu.
W ramach XXXII edycji SemFem chciałybyśmy skupić się na prezentacjach, które
interpretują sztukę okresu transformacji z dzisiejszych perspektyw badawczych, z
drugiej, na projektach które problematyzują sytuacje kobiet i innych mniejszości w
burzliwym okresie zmian polityczno-ekonomicznych oraz na tych, które ukazują
polityczną rolę kobiet i organizacji kobiecych w dokonywanych przekształceniach.
Chcemy zapytać o to jaka transformacja dokonała się wówczas w sztuce
feministycznej i o to jak patrzymy dzisiaj na sztukę feministyczna i sytuacje
społeczną tamtego okresu.
Zachęcamy do nadsyłania zgłoszeń szczególnie osoby z Trójmiasta.
Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią osoby autorskiej o
długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na
adres: seminarium.feministyczne@gmail.com do 1 listopada 2024 roku
[ilustracja: Joanna Rajkowska, Satysfakcja gwarantowana, 2000, w ramach
Zewnętrznej Galerii AMS, dzięki uprzejmości artystki.
Call for papers XXXII Seminarium Feministyczne Transformacja w sztuce feministycznej!
CFP: XXXI Seminarium Feministyczne
Artystki w drodze. Podróżniczki, migrantki, uchodźczynie
25 kwietnia 2024
termin XXXI Sem Fem: 25.04.2024
miejsce: Dom Norymberski w Krakowie
Podróże kobiet to szczególne zagadnienie, ponieważ ze względu na swoją pozycję w społeczeństwie, mobilność kobiet z różnych względów była i nadal jest w ograniczana. W XIX-wiecznej karykaturze z niemieckojęzycznej gazety zreprodukowanej w książce Pera Faxnelda “Satanic Feminism”, pod hasłem „Niesamowity rozwój” kobieta jadąca na rowerze zestawiona została z Wiedźmą na miotle. Obawy przeciwników praw kobiet okazały się słuszne, gdyż ten prosty środek lokomocji odegrał istotną rolę w zwiększeniu mobilności i emancypacji kobiet, w tym w organizowaniu demonstracji sufrażystek. Podróże podejmowały również pierwsze pokolenia kobiet aspirujących do profesjonalnej kariery artystycznej.
W 1895 roku młoda rzeźbiarka Teresa Feodorowna Ries stworzyła figurę Wiedźmy przygotowującej się na Sabat Czarownic. Atrybutem tego protofeministycznego wizerunku kobiecości jest miotła, która ma posłużyć za środek transportu. Ries odbyła wiele podróży w celach artystycznych, jak i poznawczych, np. uchodzącą za niebezpieczną podróż nad jezioro Bajkał. W wieku siedemdziesięciu kilku lat, prześladowana za żydowskie pochodzenie przez nazistów, musiała uciekać z Wiednia. Schronienie znalazła w malowniczym szwajcarskim Lugano – swoim „gorzkim raju”, gdzie spędziła resztę życia i aż do jego końca zabiegała u austriackich władz o odnalezienie i ochronę jej pozostawionych w Wiedniu prac. Jak pisała w swoich wspomnieniach „I tak miałam większe szczęście niż 5 milionów ludzi…”.
Dziś kobiety jako część artystycznego świata, „turystyki artystycznej” podróżują, zmieniają miejsce zamieszkania aby realizować projekty, brać udział w rezydencjach i wydarzeniach artystycznych. Nie zawsze jednak taka podróż wiąże się jedynie z potrzebą artystycznego rozwoju. Czasami o emigracji decydują względy ekonomiczne i polityczne. Zwłaszcza w ostatnich latach, rezydencje artystyczne okazują się jedyną drogą ucieczki z obszarów objętych wojną. Istotna jest też kwestia potencjalnych zagrożeń związanych z podróżą, które kobiety muszą brać pod uwagę w patriarchalnych społeczeństwach.
W najbliższym Seminarium Feministycznym chciałybyśmy oddać głos:
– artystkom o doświadczeniu migracyjnym i uchodźczym lub pracującym z osobami uchodźczymi, autorkom projektów/prac opartych na doświadczeniu podróży,
– badaczkom/badaczom zajmującym się biografiami, twórczością artystek imigrantek, uchodźczyń, procesów migracyjnych w kontekście sztuki.
Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią autorki/a o długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Seminarium Feministyczne jest wydarzeniem komplementarnym do wystawy „Artystka w podróży”, Dom Norymberski w Krakowie, 9-26 kwietnia 2024.
Zdjęcie: “Un Paradiso Amaro”, kard z filmu, reż. Valerie Habsburg Anka Leśniak Karl Martin Pold, 2021
CFP: XXX Seminarium Feministyczne
Czujne ciała: sztuka i medycyna
13 stycznia 2024
godz. 15.00-18.00
Fundacja Alina, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 29.12.2023
W „Narodzinach kliniki” Michel Foucault przedstawia genezę funkcjonowania w społeczeństwie koncepcji normy jako modelu epistemologicznego organizującego wiedzę. Wpisana w ten model współczesna medycyna, jako jedno z narzędzi poznawania zobiektywizowanej prawdy o świecie, traktuje chorobę jako
niezgodną z normą, kładąc jednocześnie duży nacisk na utrzymanie kontroli nad ciałem.
Aktywności twórcze mają potencjał podważania dominujących narracji i sposobów myślenia o ciele – poszukiwania nowych definicji, nowego znaczenia cielesności. Proponowania nowych sposobów bycia, funkcjonowania w przestrzeni publicznej, wprowadzania niestygmatyzujących zasad, a nawet emancypacji nie mieszczącej się w kanonach społecznych cielesności. Obserwacja ciała, które jest lub staje się niepotoczne, może przerodzić się w kreatywny stan twórczy, który pełni rolę regeneracji ciała, oswajania tematu choroby lub/i przemian ciała.
„Czujne ciała” to tytuł XXX Seminarium Feministycznego, które odbywać się będzie w przestrzeni Fundacji Alina przy ulicy Brzozowej w Warszawie. Przestrzeń ta była w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku pracownią rzeźbiarki Aliny Szapocznikow. Postawę twórczą Szapocznikow cechowały – jak piszą organizatorki – przede wszystkim odwaga w eksperymentowaniu z materią, formą i tematyką prac oraz przełamywaniem tabu, i.a. poszukiwanie namacalności życia, cielesności, przemijalności, transgresji, sprawczości. XXX Seminarium Feministyczne towarzyszy zakończeniu organizowanej w Fundacji Alina wystawy „Change of Life” Moniki Mamzety, która w swoich pracach dekonstruuje kulturowe/przedmiotowe postrzeganie ciała i zwraca uwagę na biologię nierozerwalnie związaną z kobiecym życiem.
Odpowiadając na zaproszenie do zorganizowania tu kolejnej edycji Seminarium Feministycznego przędziemy dalej powyższe wątki. Czym jest doskonałość ciała? Czy kryzys ciała może stać się impulsem do praktyki twórczej, badawczej; do tworzenia społeczności? W jaki sposób wyjątkowość ciała kształtują jego przemiany takie jak np.: choroba, zabiegi medyczne, dziedzictwo genetyczne, ślady upływu czasu? Jak manifestuje się w sztuce temat opieki medycznej? Czy praktyka artystyczna może być tożsama z praktyką leczenia?
Zapraszamy do nadsyłania propozycji wystąpień, manifestów i prac twórczych, które mogą dotyczyć, ale nie ograniczają się do tematów takich jak:
1. ciała wyjątkowe: o sprawności i sprawczości
2. sztuka – choroba – przemiana
3. „inne” cielesności: transformacje, tranzycje, hybrydy
4. terapie artystyczne
5. polityki i praktyki inkluzywności
6. ciała obce i ciała sztuczne
Prosimy o nadsyłanie abstraktów o długości 300 słów (z biografią autorki/a o długości 100 słów) wraz z sugerowaną ilustracją na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
zdjęcie: Monika Mamzeta, kadr z wideo o “INK”
CFP: 30th Feminist Seminar
13 January 2024
Fundacja Alina, Warsaw
Deadline for submissions: 29 December 2023
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
CFP: XXIX Seminarium Feministyczne
Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku
7 października 2023
godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 18.09.2023
Osoby zajmujące się historią sztuki, jak i osoby artystyczne poszukujące feministycznej genealogii dla swoich praktyk, rewidują dziś język i kanon polskiej historii sztuki. W efekcie przywracają pamięć o twórczyniach, które ze względu na m.in. płeć, klasę czy wiek funkcjonowały poza albo na marginesach świata sztuki.
Do niedawna narracje na temat sztuki lat 70. dotyczyły przede wszystkim problemów artykułowanych z perspektywy postulatów feminizmu drugiej fali. Współcześnie, osoby badające ten temat zwracają się w stronę lokalnych kontekstów i odchodzą od zachodnich dyskursów historii sztuki o kolonialnym charakterze. Rezygnują także z jednowymiarowego określenia „sztuka feministyczna” na rzecz istniejącej, wielowymiarowej praktyki oraz polityki emancypacji. Uwzględniają sprawczość kobiet i formy ich wzajemnej? współpracy, a także podejmują się intersekcjonalnej analizy historii kobiecej pracy o charakterze reprodukcyjnym czy afektywnym, podważając przy tym heteronormatywne wzorce.
Przykładem takiej reorientacji jest niedawno wydana książka Agaty Jakubowskiej „Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś“. Autorka wnioskuje o zmianę paradygmatu. Sztuka kobiet w socjalistycznej Europie powinna być analizowana z perspektywy lokalnej, stanowiącej naturalne środowisko danych artystek. Postuluje o zmianę praktyki epistemologicznej, w tym ujęciu koncepcje świata zachodniego są jedynie komponentami wchodzącymi w dialog z procesami regionalnymi.
Na zbliżającym się XXIX Seminarium Feministycznym chcemy wspólnie przyjrzeć się nowemu horyzontowi badawczemu i dzisiejszym praktykom: artystycznym, badawczym i teoretycznym względem sztuki kobiet lat 70. Tytułowa „nowa zbiorowość” wiąże się zarówno z pokoleniową zmianą, jak i ze świadomością wspólnej – pluralistycznej i zróżnicowanej herstorii wszystkich osób zajmujących się na różnych polach sztuką kobiet i sztuką feministyczną w Polsce po 1989 roku. Postawie bardzo bliskiej samym założeniom SemFem.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie z podpisem ilustrujące prezentację oraz zgodę na wykorzystanie do promocji wydarzenia. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 18.09.2023 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
Zdjęcie: Jolanta Marcolla, Visual Activity, 1973
CFP: 29th Feminist Seminar
7 October 2023
3 – 6 PM
lokal_30, Warsaw
Deadline for submissions: 18 September 2023
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
CFP: XXVIII Seminarium Feministyczne
Z rozkoszą. O radykalnej czułości postpornografii.
17 czerwca 2023
godz. 12.00-15.00
Kino Muranów, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 04.06.2023
Autorstwo terminu “post-porn” przypisuje się pracującej w latach 80. w branży mainstreamowej pornografii Annie Sprinkle, która już wówczas zwróciła uwagę na konieczność stworzenia alternatywy uwzględniającej potrzeby kobiet oraz mniejszości seksualnych, a także odrzucenie uprzedmiotowienia aktorek_ów i zmianę estetyki gatunku na mniej przemocową. W latach 90. ruch proseksualnego feminizmu zyskał na znaczeniu, a o swoje prawa w tej sferze zaczęły upominać się również osoby z niepełnosprawnościami, starsze czy po tranzycji. Z czasem feministyczne porno stało się też pornem queerowym.
Jednocześnie post-porn stał się istotną strategią dla artystek_ów pracujących w obszarze filmu, sztuki wideo, fotografii, obiektu, performansu i wielu innych dziedzin. W latach 90. osoby zaangażowane w feministyczne porno zaczęły organizować własne nagrody i festiwale. Jednym z nich jest organizowany już po raz drugi, w czerwcu 2023, Post Pxrn Festival Warsaw. Jego kuratorka, Aga Szreder i kurator Rafał Żwirek, tak deklarują na stronie festiwalu: Wszyscy mamy ciała i niezbywalne prawo do tego, by się nimi cieszyć i używać ich tak, jak chcemy.
Post-pornografia jest w swych założeniach antykapitalistyczna, anty patriarchalna i antyprzemocowa. Zwraca się przeciw instrumentalnemu traktowaniu osób pracujących w przynoszącym milionowe korzyści przemyśle pornograficznym. Odrzuca również powielanie odrealnionych kanonów seksualnej atrakcyjności, dąży do akceptacji różnorodności, wielości. Upomina się o prawa osób seksworkerskich, a także o prawa reprodukcyjne. Stanowi potężną dawkę wolności, a jednocześnie wskazuje jak o tą wolność, łamiąc systemowe ograniczenia, mamy się upominać. W tym rozumieniu jest ruchem prospołecznym, ruchem radykalnej czułości i troski, którą otacza również istoty nieludzkie i całą planetę, popierając tym samym aktywność osób ekoseksualnych. Istotą post-pornu jest coś więcej niż tylko wywołanie podniecenia seksualnego, ma dostarczać również podniety intelektualnej, a nawet doznań duchowych.
Zapraszamy Was do włączenia się z nami w świętowanie drugiej edycji Post Pxrn Festival Warsaw i nasyłania propozycji 20-minutowych wystąpień związanych z szeroko pojętą postpornografią. Jesteśmy otwarte zarówno na prezentacje teoretyczne, dotyczące sztuk wizualnych oraz filmu, prezentacje własnej twórczości, a także kameralne wystąpienia performatywne. Do zwięzłych zgłoszeń nadsyłanych do 4 czerwca 2023 pod adresem: seminarium.feministyczne@gmail.com prosimy dołączyć jeden jpg (wraz z podpisem) jako ilustrację, którą będziemy mogły wykorzystać w celu promocji XXVIII SemFem.
Ta edycja Seminarium będzie się odbywać w trakcie Post Pxrn Festival Warsaw.
Ilustracja: Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
CFP: 28th Feminist Seminar
17 June 2023
noon – 3 PM
Kino Muranówo, Warsaw
Deadline for submissions: 4 June 2023
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
Marta Szulc, “Sen poławiaczki”, 2022
CFP: XXVII Seminarium Feministyczne
Troska. Troskliwe działania i epistemologie
1 kwietnia 2023
godz. 15.00-18.00
Galeria Studio, Warszawa
Termin nadsyłania zgłoszeń: 05.03.2023
„Troska” to tytuł zaproponowany w 1969 roku przez Mierle Laderman Ukeles dla wystawy, która w historii sztuki zachowała się w formie „Manifestu dla Sztuki Utrzymania”. Wystawa „Care” miała składać się z trzech części – osobistej, ogólnej i dotyczącej utrzymania ziemi.
Ukeles rozpoczyna swój manifest od podziału rzeczywistości na pola życia i śmierci. Instynkt śmierci, pisze Ukeles, kojarzy się z separacją, indywidualnością i awangardą: „podążać swoją drogą ku śmierci, robić swoje”. Z kolei instynkt życiowy jest reprezentowany przez jedność, wieczny powrót, utrzymanie gatunku, opiekę, podtrzymujące systemy i działania, równowagę. Ukeles rozróżnia przy tym dwa główne systemy organizacyjne: Postęp i Utrzymanie (Development and Maintenance), gdzie utrzymanie obejmuje nie tylko zrównoważone relacje społeczne i środowisko naturalne (troskę o ziemię), ale także troskę o siebie.
W najbliższym Seminarium Feministycznym powracamy do tematu troski – który Ukeles wprowadziła do sztuki pół wieku temu – jako nigdy nie wyczerpanego i zawsze aktualnego. Troskę interpretujemy wielopoziomowo – odnosząc ją do wszelkiego rodzaju wspierających, powtarzalnych, często niewidocznych czynności, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania danego systemu – takiego jak archiwum, technologia, zasoby, rodzina, środowisko. Troska związana jest zarówno z historią codziennej pracy kobiet, jak i historią sztuki i dorobku artystycznego. Ale troska to też uczucie niepokoju, jakiego doznajemy myśląc o przyszłości.
Podczas XXVII Seminarium Feministycznego zastanawiamy się, w jaki sposób sztuka może aktywować lub reaktywować koncepcje i praktyki troski. Na ile troskliwe wysiłki, działania i epistemologie konstruują i warunkują nasz sposób bycia w świecie? Jak możemy przekierować systemy przemocowe w systemy troskliwe? Jak poprzez sztukę możemy wspólnie troszczyć się o siebie? Jakie relacje mogą wyłonić się dzięki takiemu działaniu? Jak wcielać praktyki opiekuńcze w praktykę artystyczną?
Zapraszamy do nadsyłania propozycji wystąpień, manifestów i prac twórczych, które odpowiadają na temat „Troska”. Odpowiedzi mogą dotyczyć, ale nie ograniczają się do tematów takich jak:
obiekty artystyczne jako obiekty afektu
troska jako czułe spotkanie z archiwami i spuścizną innych artystek i artystów
sztuka jako przestrzeń dla artykulacji wrażliwości i słabości
troska, czyli aktywowanie alternatywnych sposobów produkcji wiedzy: uczenia i oduczania
sztuka i ustanawianie empatycznych relacji między ludźmi oraz między ludźmi a nie-ludźmi
gesty naprawcze: troska jako metoda w artystycznych praktykach przepisywania świata
twórczość a praktyki opiekuńcze
poszukiwanie sprzymierzeńców na styku sztuki i aktywizmu w trosce o inkluzywność w sferze publicznej
horyzontalne strategie pozycjonowania w stosunku do publiczności – w kierunku wspólnego uczenia się
Format:
Prosimy o nadsyłanie krótkich abstraktów 20-minutowych wystąpień wraz z tytułem wystąpienia i notą biograficzną autorki/a oraz zdjęciem ilustrującym wystąpienie.
Kontakt:
Propozycje, zgłoszenia i pytania prosimy przesyłać na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Zdjęcie:
Widok z wystawy Elki Krajewskiej&KrajM i gości “Masz tu być!”. Garderoba projektu Salmy Aldoory, w głębi rysunki autorstwa Agaty Nowickiej. Fot. Adam Gut.
CFP: 27th Feminist Seminar
Care. Caring Actions and Epistemologies
1 April 2023
3 PM – 6 PM
Galeria Studio, Warsaw
Deadline for submissions: 5 March 2023
Care is the title Mierle Laderman Ukeles proposed in 1969 for an exhibition that went down in art history in the form of her Manifesto for Maintenance Art. The show was to comprise three sections: personal, general, and Earth maintenance.
Ukeles begins her manifesto by dividing reality into the spheres of life and death. The death instinct, she writes, brings to mind separation, individuality, the avant-garde: “to follow one’s own path to death, do your own thing”. The life instinct, in turn, is represented by unification, the eternal return, the perpetuation and maintenance of the species, survival systems and operations, equilibrium. Ukeles differentiates between two basic organisational systems: Development and Maintenance, in which the latter embraces not only sustainable social relations and the natural environment (care for the Earth), but also care for oneself.
On the occasion of the next Feminist Seminar, we return to the question of care – introduced in art by Ukeles half a century ago – as something that can never be exhausted and always remains topical. We interpret care from a range of various perspectives, associating it with all kinds of sustaining, repetitive, often invisible activities that are indispensable for the proper functioning of a given system, such as an archive, technology, resources, family, environment. Care relates to both the history of women’s everyday labour and to art history and artistic oeuvre. But care also means a sense of anxiety experienced when thinking about the future.
During the 27th Feminist Seminar, we will reflect on the ways in which art can activate and reactivate the concepts and practices of care. To what extent do caring efforts, actions and epistemologies construct and condition our way of being in the world? How can we re-channel systems of violence into systems of care? How can we use art to care about each other? What relations can emerge from such activities? How to implement care-providing practices in artistic practice?
Feel cordially invited to submit proposals of papers, manifestos and creative works in response to the topic of “Care”. Submissions may concern, but do not have to be limited to such issues as:
art objects as objects of affect
care as a tender encounter with other artists’ archives and estates
art as a space for articulating sensitivity and weakness
care as activating alternative modes of knowledge production: learning and unlearning
art and establishing empathetic relations between people as well as between human and non-human entities
gestures of repair: care as a method in artistic practices of rewriting the world
creative work and care-providing practices
seeking allies at the intersection of art and activism for the sake of inclusivity in the public sphere
horizontal strategies of positioning in relation to the audience – towards learning together
Form:
Please submit short abstracts of 20-minute papers, including the title, a biographical note and an illustration image.
Contact:
Please submit your proposals and questions to: seminarium.feministyczne@gmail.com
Image:
View of the exhibition You’ve Got to Be Here! by Elka Krajewska&KrajM and guests. Dressing room designed by Salma Aldoory, with Agata Nowicka’s drawings in the background
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXVI Seminarium Feministyczne:
O alternatywnych sposobach opowiadania świata
14 stycznia 2023, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
Świat strukturyzują dyskursy, mające określony, własny podmiot i zbiór pojęć, prawd oraz rozpoznań decydujących o tym, co jest, a co nie jest rzeczywiste. W świecie, w którym panuje dyskurs patriarchalny podmiotem jest mężczyzna, a więc przeszłość opowiadana jest na sposób męski, przyszłość wyobrażana w męskich kategoriach, męski jest język oraz to, co dozwolone, słuszne, prawdziwe i możliwe. To, co nie mieści się w obrębie patriarchalnej opowieści o świecie, wkładane jest między bajki. W jaki sposób w takim świecie, będąc podmiotem niemęskim i/lub nieheteronormatywnym, mówić i samostanowić o sobie, wyrażać siebie i swoje zdanie, snuć marzenia i konstruować feministyczno-queerowe przyszłości?
Jedną z odpowiedzi jest język bajki i bliskich jej legendy, bujdy, bredni, tego, co nierealne, wyobrażone lub kontrfaktyczne, a także feministyczna spekulacyjna fabuła. To, co nie wpisuje się w “racjonalną” i jedynie prawdziwą, patriarchalną wizję świata, ma wobec niej potencjał wywrotowy. Hrabina Marie Catherine d’Aulnoy pisząc w XVII w. Les Contes des Fées, krytykowała dwór francuski, panujące na nim zwyczaje i konwencje, które odbierały kobietom sprawczość i wolność. Odzyskana dla feminizmu figura wiedźmy stała się w latach 70-tych matronką amerykańskich grup W.I.T.C.H. czy francuskiego feministycznego magazynu Sorcières. Wróżka czuwała nad queerowymi RadicalFaeries. Sfera tego, co zdyskredytowane jako nieprawdziwe, w rękach kobiet i queerów – podmiotów deprecjonowanych, które podobnie jak sama fantazja nie pasują do patriarchalnej wizji świata, może stanowić przepełnioną potencjalnościami przestrzeń wolności i siły.
Podczas styczniowego Seminarium Feministycznego chciałybyśmy rozważyć jakiego rodzaju możliwości opracowywania nowych przyszłości oferuje nieprawda, porozmawiać o wyobrażeniach, które stanowić mogą ostoję czy być laboratoriami dla nowych myśli i języków oraz rezerwuarami alternatywnych form życia, tożsamości i funkcjonowania w świecie. Będziemy pytać o rolę fantazji w procesie odzyskiwania – queerowania i herstoryzowania – przeszłości oraz poddawania krytyce obecnych, krzywdzących i jednostronnych, sposobów nazywania, odczuwania i narratywizowania świata, opowiadania tego, czego powiedzieć głośno nie wolno lub nie da się wyrazić “racjonalnym” językiem oraz o figury fantastyczne, które stały się narzędziami emancypacji kobiet i queerów.
autorka tekstu: Małgorzata Król
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać informację o wystąpieniu oraz notkę o osobie autorskiej oraz zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 30.12.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com
Seminarium będzie wydarzeniem towarzyszącym wystawie “Polska 2410”, artystka: Julia Woronowicz, kuratorka: Małgorzata Król, 16.12.2022-10.02.2023, lokal_30
CFP XXVI Feminist Seminar:
On the Alternative Ways of Telling the World
January 2023, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
The world is structured by discourses that have their own specified subject and a collection of concepts, truths and observations that determine what is real and what is not. In a world dominated by patriarchal discourse, the subject is a man, and therefore the past is told in a male way, the future is imagined in male categories, language is male, and so are things that are allowed, right, true and possible. What falls outside the scope of the patriarchal story of the world is treated like a fairy tale. As a non-male and/or non-heteronormative subject in such a world, how can one talk about and self-determine oneself, express oneself and one’s opinions, dream and construct feminist-queer futures?
One of the answers is the language of fairy tale and its kindred legend, tall story, nonsense, the unreal, the imagined or counterfactual, and feminist speculative storyline. Everything that does not match the “rational” and only true, patriarchal vision of the world carries a subversive potential in relation to that vision. Writing Les Contes des Fées in the 17th century, Countess Marie Catherine d’Aulnoy criticised the French royal court, its customs and conventions, which deprived women of agency and liberty. Reclaimed for feminism, the witch figure in the 1970s became a patroness of the American W.I.T.C.H. groups and the feminist magazine Sorcières. In turn, the fairy figure watched over queer RadicalFaeries. Tapped into by women and queers – belittled subjects that, like fantasy itself, do not fit within the patriarchal vision of the world – the sphere of what is discredited as false may become space of freedom and power brimming with potentiality.
During the January Feminist Seminar, we would like to consider what kind of possibilities of developing new futures are offered by non-truth. We want to talk about imagined visions that may become mainstays or laboratories of new thoughts and languages as well as reservoirs of alternative forms of life, identity and functioning in the world. We will ask about the role of fantasy in the process of reclaiming – queering and herstorying – the past and criticising the current wrongful and unilateral ways of defining, sensing and narrating the world; the role of saying what cannot be said aloud or cannot be stated in a “rational” language. We also want to enquire about fantastical figures that became tools of emancipation in the hands of women and queers.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and one image illustrating the presentation, not later than 30 December 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
The Seminar will accompany the exhibition Poland 2410, artist: Julia Woronowicz, curator: Małgorzata Król, 16 December 2022–10 February 2023, lokal_30
Julia Woronowicz, „Husaraka”, „Sarmatka”, olej na płótnie, 2022
Zapraszamy do nadsyłania propozycji na XXV Seminarium Feministyczne:
Poza podziałami. Kolektywne działania kobiet poprzez sztukę
15 października 2022, 15:00 – 18:00
lokal_30, Warszawa i online
W ostatnich latach obserwujemy wzrost postaw dyskryminacyjnych, przemocy państwa wobec obywatelek i obywateli, oraz narastającą wrogość między grupami społecznymi wywodzącymi się z różnych środowisk. Do niedawna uważaliśmy, że „Zachód” do którego z wielkim uporem jako kraj dążyliśmy, w ogólnym rozrachunku, jest ostoją wartości demokratycznych i poszanowania praw człowieka. Tymczasem po praz kolejny okazuje się, że prawa raz zdobyte nie są zagwarantowane na zawsze. W Polsce paradoksalnie wraz z nastaniem ustroju demokratycznego zaczęto kobietom stopniowo odbierać prawa reprodukcyjne, co obecnie doprowadza do ofiar śmiertelnych wśród kobiet w ciąży, których zastraszeni lekarze boją się ratować. Sytuacja ta wydaje się jeszcze bardziej przerażająca po wyroku Sądu Najwyższego USA, w wyniku którego kobiety tracą konstytucyjne prawo aborcji.
W obliczu tych wszystkich nadużyć, jak również niestabilnej sytuacji geopolitycznej i wojny tuż za naszą granicą, w której jako taktyka stosowana jest seksualna przemoc wobec kobiet i dzieci, nasuwa się pytanie, jakie znaczenie mają nasze działania w polu sztuki? A jeśli tak, to jak działać w czasie, kiedy systemowo w Polsce rozmontowywane są instytucje kultury? Gdzie szukać wsparcia? Być może jest to czas, kiedy figura indywidualnego artysty sfokusowanego na własnej sztuce i karierze schodzi na dalszy plan, a ujawnia się potencjał kolektywnych działań w i wobec otaczającej rzeczywistości.
Podczas kolejnego Seminarium Feministycznego chcemy zastanowić się nad kolektywnymi działaniami inspirowanymi przez kobiety w sztuce, współpracą między artystkami, teoretyczkami, a także między kobietami ze środowisk sztuki i innymi grupami społecznymi. Czekamy na zgłoszenia, w których chcecie się podzielić zarówno historią i tradycją takich ruchów, jak współczesnymi praktykami. Interesują nas kolektywne działania w różnych obszarach, w tym z osobami i środowiskami z zagranicy. Jak do nich doszło, jak przebiegają, jakie wnoszą wartości, jakie wnioski można wyciągnąć z nich na przyszłość? I wreszcie jak osoby, które identyfikują się jako kobiety mogą tworzyć dobre praktyki współpracy, więzi, długotrwałych relacji i wzajemnego wsparcia. Chcemy również poruszyć kwestię współpracy kobiet z różnych środowisk i zadać pytanie na ile jest możliwa współpraca między kobietami ponad narzuconymi nam przez patriarchat podziałami i schematami.
Zapraszamy do nadsyłania propozycji 20-minutowych wystąpień, które powinny zawierać abstrakt oraz notkę o autorce_rze, a także co najmniej jedno zdjęcie ilustrujące prezentację. Zgłoszenia prosimy nadsyłać do 25.09.2022 na adres: seminarium.feministyczne@gmail.com.
CFP XXV Feminist Seminar:
Beyond the Divisions. Women’s Art-Based Collective Actions
15 October 2022, 3 PM – 6 PM, lokal_30, Warsaw and online
Recent years have witnessed a surge in discriminatory attitudes, state violence against citizens, and a growing hostility between social groups originating from various environments. Until recently, we believed that the “West”, which we so stubbornly sought to become part of as a country, was generally a stronghold of democratic values and respect for human rights. Meanwhile, it turns out again that rights acquired once are not guaranteed forever. Paradoxically, the advent of democracy in Poland coincided with the time when reproductive rights began to be gradually taken away from women, which currently results in fatalities among pregnant women, whom intimidated physicians are afraid to rescue. The situation appears even more terrifying after the ruling of the US Supreme Court, which deprived women of a constitutional right to abortion.
All this abuse as well as the unstable geopolitical situation and the war behind our border, in which sexual violence against women and children is used as a tactic, compel the question about the significance of our activities in the field of art. How to act in an era when cultural institutions in Poland are being systemically dismantled? Where to look for support? Perhaps it is a time when the figure of an individual artist focussed on their own art and career loses significance while collective actions reveal their potential in and towards the surrounding reality.
During the next Feminist Seminar we wish to reflect on collective activities inspired by women in art, collaboration between artists, theorists, and between women from the art circles and other social groups. We invite submissions concerning the history and tradition of such movements as well as contemporary practices. We take an interest in collective actions in various fields, including those with people and milieus from abroad. How did they come about, what course do they take, what values do they contribute, what conclusions can be drawn from them for the future? Finally, how can people who identify as women form good practices of collaboration, establishing connections, long-term relations and offering mutual support. We also want to address the vital question of collaboration between women from various circles and ask about the extent to which women’s cooperation is possible beyond the divisions and schemas imposed by patriarchy.
Please submit your proposals of 20-minute papers, complete with an abstract, a bio note, and at least one image illustrating the presentation, not later than 25 September 2022 to:
seminarium.feministyczne@gmail.com.
