W Polsce po 1989 cenę za transformację ustrojową i odzyskanie wolności zapłaciły przede wszystkim kobiety. Jak gorzko pisała Agnieszka Graff w książce „Świat bez kobiet”, życie i zdrowie Polek, a także ich konstytucyjne wolności, zostały złożone przez Państwo w darze Kościołowi w nagrodę za poparcie opozycji w latach 80. ustawa antyaborcyjna z 1993 roku (a dokładniej „Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”), bo o niej mowa, wywołała wielką falę protestów społecznych. Było to niezwykle restrykcyjne prawo antyaborcyjne, które w polskim życiu politycznym obdarzono mianem „kompromisu”, choć nie miało z nim nic wspólnego. Nie było też nigdy konsultowane z samymi zainteresowanymi, czyli z kobietami.
Program Seminarium:
1. Milada Ślizińska, Your body is a battleground
2. Katarzyna Górna, Urodziłam się Kobietą
3. Monika Mamzeta, Jak dorosnę będę dziewicą – rzecz o heroizmie kobiet
4. Magdalena Kąkolewska, Pula Rego- portugalska odpowiedź w kwestii aborcji.
Dzisiaj nawet „kompromis” został zerwany. Polski rząd wyjmuje z zamrażarki fundamentalistyczne projekty ustaw ograniczające prawa kobiet i zagrażające ich zdrowiu i życiu. Starym zwyczajem mężczyźni nie mający wiele wspólnego z rodzeniem i wychowaniem dzieci, dążą do władzy nad kobiecymi ciałami. Jednak w Polsce roku 2020, w dobie szalejącej epidemii i nieudolnych rządów polityków prawicy zblatowanej z Kościołem, zakazanie aborcji z przesłanek embriopatologicznych, wywołało niesamowitą mobilizacją społeczną. W chwili gdy piszemy te słowa, na ulicach polskich miast i miasteczek trwają zbiorowe protesty.
Aborcja ma być przykrywką dla porażki polityków w radzeniu sobie z pandemią, dla tego, że państwo polskie nie chroni należycie swoich obywateli. Rządzący, próbując wywołać wojnę światopoglądową, działają według przeanalizowanej przez Naomi Klein doktryny szoku i zasad opisanego przez Giorgio Agambena stanu wyjątkowego. Protestujemy przeciwko instrumentalnemu wykorzystania praw kobiet dla PR-u rządzącej partii. Nie zgadzamy się jednak na traktowanie praw reprodukcyjnych kobiet jako tematu zastępczego, mimo że zostały one zaprzęgnięte do pisowskiej socjotechniki rządzenia. Nie zgadzamy się na barbarzyńskie prawo i nierząd w przebraniu rządu.
Zabieramy głos w sprawie aborcji, nie możemy bowiem milczeć w sytuacji gdy prawa nas i naszych sióstr zostały pogwałcone.
In Poland after 1989, the price for the political transformation and regained freedom was paid primarily by women. As Agnieszka Graff bitterly wrote in her book Świat bez kobiet [World without Women], the life and health of Polish women, and their constitutional freedoms, became an offering from the state to the Church in reward for supporting the political opposition in the 1980s. The anti-abortion act from 1993 (or more precisely “The Family Planning, Human Embryo Protection and Conditions of Permissibility of Abortion Act”) provoked a massive outburst of social protest. This extremely restrictive anti-abortion law, hailed as a “compromise” in Polish political life, is in fact far-removed from any kind of compromise. It was also never consulted with those whom it concerned the most: women.
Seminar Programme:
1. Milada Ślizińska, Your Body Is a Battleground
2. Katarzyna Górna, I Was Born a Woman
3. Monika Mamzeta, When I Grow up, I’ll Be a Virgin – on Women’s Heroism
4. Magdalena Kąkolewska, Pula Rego – Portuguese Response to the Question of Abortion
Today, even that “compromise” has been done away with. The Polish government is currently proceeding with previously latent fundamentalist bills that restrict women’s rights and pose threat to their health and life. As it is usually the case, men, who have little to do with giving birth and raising children, seek control over women’s bodies. However, in Poland in 2020, amid the raging pandemic and failing rule of right-wing politicians allied with the Church, a ban on abortion for embryo-pathological reasons mobilised the society to an incredible extent. At the time of writing, massive protests are rocking the streets of Polish cities and towns.
Abortion was meant to serve as a cover-up for politicians’ failure in tackling the pandemic, since the Polish state does not duly protect the lives of its citizens. Seeking to unleash an ideological war, those in power act according to the rules of shock doctrine, as analysed by Naomi Klein, and state of exception, as described by Giorgio Agamben. We protest against the instrumental use of women’s rights for the sake of the ruling party’s PR. But we also cannot accept treating women’s reproductive rights as a red herring, although these have been harnessed for the ruling party’s sociotechnical goals. We rebel against this barbarian law and lawlessness disguised as governance.
We speak out on abortion because we cannot stay silent when our and our sisters’ rights have been violated.
Barbara Kruger, Your body is a battleground, 1989
28 listopada 2020, online, godz. 12:00-15:00
28 November 2020, online, noon – 3 PM