Zapraszamy na XXIX Seminarium Feministyczne
Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku
7 października 2023, godz. 15.00-18.00
lokal_30, Warszawa
live streaming na fb lokal_30
Osoby zajmujące się historią sztuki, jak i osoby artystyczne poszukujące feministycznej genealogii dla swoich praktyk, rewidują dziś język i kanon polskiej historii sztuki. W efekcie przywracają pamięć o twórczyniach, które ze względu na m.in. płeć, klasę czy wiek funkcjonowały poza albo na marginesach świata sztuki.
Do niedawna narracje na temat sztuki lat 70. dotyczyły przede wszystkim problemów artykułowanych z perspektywy postulatów feminizmu drugiej fali. Współcześnie, osoby badające ten temat zwracają się w stronę lokalnych kontekstów i odchodzą od zachodnich dyskursów historii sztuki o kolonialnym charakterze. Rezygnują także z jednowymiarowego określenia „sztuka feministyczna” na rzecz istniejącej, wielowymiarowej praktyki oraz polityki emancypacji. Uwzględniają sprawczość kobiet i formy ich wzajemnej? współpracy, a także podejmują się intersekcjonalnej analizy historii kobiecej pracy o charakterze reprodukcyjnym czy afektywnym, podważając przy tym heteronormatywne wzorce.
Przykładem takiej reorientacji jest niedawno wydana książka Agaty Jakubowskiej „Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś“. Autorka wnioskuje o zmianę paradygmatu. Sztuka kobiet w socjalistycznej Europie powinna być analizowana z perspektywy lokalnej, stanowiącej naturalne środowisko danych artystek. Postuluje o zmianę praktyki epistemologicznej, w tym ujęciu koncepcje świata zachodniego są jedynie komponentami wchodzącymi w dialog z procesami regionalnymi.
Na XXIX Seminarium Feministycznym chcemy wspólnie przyjrzeć się nowemu horyzontowi badawczemu i dzisiejszym praktykom: artystycznym, badawczym i teoretycznym względem sztuki kobiet lat 70. Tytułowa „nowa zbiorowość” wiąże się zarówno z pokoleniową zmianą, jak i ze świadomością wspólnej – pluralistycznej i zróżnicowanej herstorii wszystkich osób zajmujących się na różnych polach sztuką kobiet i sztuką feministyczną w Polsce po 1989 roku. Postawie bardzo bliskiej samym założeniom SemFem.
Program wystąpień:
1.Wiktoria Szczupacka, “1975 – Warszawskie wystawy zorganizowane z okazji Międzynarodowego Roku Kobiet. Usytuowane studium przypadku – państwowy feminizm i sztuka”
2. Małgorzata Miśniakiewicz, “Perspektywa infrastrukturalna”
3. Paulina Olszewska, “Transpokoleniowe dialogi artystyczne w warszawskiej Galerii Studio”
4. Alicja Patanowska, “Krystyna Cybińska, Magdalena Abakanowicz i Judy Chicago. Jak rzemiosło pomaga mi odzyskiwać kontakt z własnym ciałem”
5. Monika Waraxa, “Oko serca i prace solarystyczne Hanny Orzechowskiej”
Ilustracja: Hanna Orzechowska, akwarela, 1948-49
Zapis spotkania:
XXIX Seminarium Feministyczne: Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku from Seminarium Feministyczne on Vimeo.
A cordial invitation to the 29th Feminist Seminar
New Collectivity – Today’s Perspectives on Women’s Art in the 1970s
7 October 2023, 3 pm – 6 pm, lokal_30, Warsaw
live streaming at fb lokal_30
Nowadays, art historians and artists tracing feminist genealogies of their practices are reviewing the discourse and canon of Polish art history. In this way, they are restoring the memory of artists relegated to the art world margins and beyond because of their gender, class, or age. Until recently, narratives devoted to 1970s art mainly concerned issues articulated from a second-wave feminism perspective. Nowadays, researchers in this field are turning to local contexts and abandoning Western art historical discourses that smack of colonialism. They are also resigning from the unidimensional term “feminist art” and prefer to talk instead about existing, multi-level practices and politics of emancipation. They embrace women’s agency and forms of their collaboration as well as undertake intersectional analyses of the history of women’s reproductive and affective labour, thus undermining heteronormative models.
An example of such re-orientation is Agata Jakubowska’s recently published book “Sztuka i emancypacja kobiet w socjalistycznej Polsce. Przypadek Marii Pinińskiej-Bereś” [Art and women’s emancipation in socialist Poland. The case of Maria Pinińska-Bereś]. The author proposes a change of paradigm: women’s art in socialist Europe should be analysed from the local perspective of artists’ environments. Jakubowska postulates a transformation of epistemological practice that will position Western concepts as mere components entering into dialogue with regional processes.
During the 29th Feminist Seminar, we wish to explore a new research horizon and today’s practices: artistic, scholarly, and theoretical, devoted to women’s art of the 1970s. The eponymous “new collectivity” refers both to a generational change and to the awareness of a common – pluralist and diverse – herstory of everyone involved in various fields of women’s and feminist art in Poland after 1989. Such an approach closely corresponds to the principles followed by the SemFem.
Papers:
1. Wiktoria Szczupacka, “1975 – Exhibitions in Warsaw Celebrating International Women’s Day. A Situated Case Study – State Feminism and Art”
2. Małgorzata Miśniakiewicz, “An Infrastructural Perspective”
3. Paulina Olszewska, “Transgenerational Artistic Dialogues at Warsaw’s Galeria Studio”
4. Alicja Patanowska, “Krystyna Cybińska, Magdalena Abakanowicz, and Judy Chicago. How Can Handicraft Help Regain Contact with One’s Own Body”
5. Monika Waraxa, “Heart’s Eye and Solarist Works by Hanna Orzechowska”
Image: Hanna Orzechowska, watercolour, 1948–49
Video:
XXIX Seminarium Feministyczne: Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70. XX wieku from Seminarium Feministyczne on Vimeo.
